Τα θηλώματα στα χείλη είναι ένα μάλλον λεπτό πρόβλημα που προκαλεί δυσαρέσκεια με τον εαυτό του και μείωση της ποιότητας της σεξουαλικής ζωής. Είναι δύσκολο να κρυφτούν, μπορούν να προκαλέσουν ταλαιπωρία κατά τη διάρκεια της επαφής, οπότε τα θηλώματα πρέπει να αφαιρεθούν. Επιπλέον, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι αυξήσεις στα γεννητικά όργανα στις γυναίκες μπορεί να αποτελούν επικίνδυνο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου.
Λόγοι για το σχηματισμό θηλωμάτων
Τα θηλώματα στα χείλη ή τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων είναι συνέπεια μόλυνσης από τον ιό των θηλωμάτων του ανθρώπου. Συνολικά, υπάρχουν περισσότερα από 100 στελέχη αυτού του ιού, τα οποία διαφέρουν ως προς τον τύπο των νεοπλασμάτων και τον βαθμό κινδύνου ανάπτυξης ογκολογίας.
Ο ιός εισέρχεται στο σώμα κυρίως μέσω σεξουαλικής επαφής με φόντο τη μείωση της ανοσίας. Ταυτόχρονα, ένας άνδρας που έχει μολύνει μια γυναίκα μπορεί να μην έχει ορατά σημάδια της παρουσίας του ιού, καθώς τα θηλώματα στους άνδρες δεν εμφανίζονται πάντα στο δέρμα.
Μείωση της ανοσίας εμφανίζεται στο πλαίσιο πρόσφατων μεταδοτικών μολυσματικών ασθενειών, έλλειψης βιταμινών ή χρόνιου στρες. Τα θηλώματα στα χείλη μπορεί να προκληθούν από μείωση της τοπικής ανοσίας, ως αποτέλεσμα διαφόρων φλεγμονωδών και μολυσματικών ασθενειών των γεννητικών οργάνων, συμπεριλαμβανομένης της τσίχλας και της βακτηριακής κολπίτιδας. Ταυτόχρονα, για μόλυνση, αρκεί η χρήση προϊόντων προσωπικής υγιεινής άλλων ανθρώπων, έτσι ώστε μετά από λίγο καιρό να εμφανίζονται μη αισθητικές αναπτύξεις στα χείλη.
Έτσι, παρά το γεγονός ότι ο ιός μεταδίδεται από το ένα άτομο στο άλλο, οι λόγοι για την εμφάνιση θηλωμάτων στα χείλη των γυναικών είναι οι εξής:
- μειωμένη ανοσία μετά από ARVI, πνευμονία, γρίπη ή αμυγδαλίτιδα.
- κολπικές λοιμώξεις?
- μη τήρηση της προσωπικής υγιεινής ·
- στρες;
- μη ισορροπημένη διατροφή?
- η παρουσία μιας χρόνιας εστίας μόλυνσης στο σώμα.
- ασεβές σεξ.
Όλοι αυτοί οι παράγοντες οδηγούν σε μείωση της ανοσίας, γενικής και τοπικής. Ως αποτέλεσμα, το σώμα γίνεται ευαίσθητο σε διάφορες αρνητικές επιδράσεις και δεν μπορεί να αντισταθεί στον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων.
Πολύ συχνά, ο ιός δεν εκδηλώνεται, περιορίζεται από την ανθρώπινη ασυλία. Αυτό ισχύει μόνο εάν το άτομο είναι εντελώς υγιές. Τότε ο ιός μπορεί να είναι ασυμπτωματικός στο σώμα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο σχηματισμός θηλωμάτων θα συμβεί στο πλαίσιο της μείωσης της ανοσίας. Εάν αυτό δεν συμβεί τα επόμενα χρόνια, το σώμα μπορεί να αντιμετωπίσει τον ιό από μόνο του, ωστόσο, η αυτοθεραπεία διαρκεί συνήθως τουλάχιστον 18 μήνες.
Πώς φαίνονται τα θηλώματα στα γεννητικά όργανα;
Πώς εκδηλώνεται η μόλυνση στα χείλη μιας γυναίκας εξαρτάται από διάφορους παράγοντες:
- τύπος ιού?
- η συγκέντρωση του ιού στο σώμα.
- εντοπισμός των αυξήσεων.
Ο σχηματισμός θηλωμάτων στα μικρά χείλη προκαλείται από την επίδραση ογκογόνων ή υπό όρους ογκογόνων στελεχών του ιού (16, 18, 31, 32, 45 και άλλων τύπων). Είναι εύκολο να καταλάβουμε πώς φαίνονται τέτοια θηλώματα στα χείλη, γνωρίζοντας τι είναι το κονδύλωμα. Πρόκειται για μικρές θηλές με οδοντωτές άκρες που υψώνονται πάνω από την επιφάνεια της βλεννογόνου μεμβράνης. Συνήθως δεν διαφέρουν στο χρώμα ή είναι ελαφρώς ελαφρύτερα από τους βλεννογόνους. Οι εκδηλώσεις του ιού θηλώματος στα χείλη, προκαλώντας την ανάπτυξη κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων, μπορούν να εξαπλωθούν στο περίνεο, τον αιδοίο και τον κόλπο μιας γυναίκας.
Τα κονδυλώματα σχηματίζονται πάντα μόνο στους βλεννογόνους. Τα θηλώματα στα εσωτερικά χείλη στις γυναίκες δεν εμφανίζονται, σχηματίζονται μόνο σε περιοχές με λεπτή επιδερμίδα.
Τα θηλώματα είναι μικρές μπάλες στο πόδι που υψώνονται πάνω από το δέρμα. Έχουν λεία όρια σωστού σχήματος, μπορεί να είναι ελαφρώς ελαφρύτερα ή πιο σκούρα από το υπόλοιπο δέρμα. Όταν πιέζεται, τα θηλώματα στα χείλη δεν πονάνε, κάτω από τα δάχτυλα αισθάνεται την ομοιογενή δομή της ανάπτυξης. Αυτός ο τύπος νεοπλάσματος εμφανίζεται στις πτυχώσεις της βουβωνικής χώρας και στα μεγάλα χείλη.
Σχεδόν οποιαδήποτε από τις γνωστές μεθόδους χρησιμοποιείται για την αφαίρεση θηλωμάτων στα χείλη, καθώς οι κίνδυνοι εγκαυμάτων ή βαθιάς βλάβης στην επιδερμίδα είναι ελάχιστοι. Η θεραπεία των θηλωμάτων στα μικρά χείλη πραγματοποιείται με ολοκληρωμένο τρόπο, καθώς τέτοιες αναπτύξεις είναι δυνητικά επικίνδυνες.
Τα κονδυλώματα μπορούν να σχηματιστούν στους ακόλουθους τομείς:
- μικρά χείλη?
- αιδοίο θήλεος;
- κόλπος;
- Τράχηλος της μήτρας;
- πρωκτικό άνοιγμα?
- καβάλος;
- ουρήθρα.
Η φωτογραφία του θηλώματος στα χείλη δεν διαφέρει από τις εικόνες αναπτύξεων σε άλλα μέρη του σώματος, ενώ τα θηλώματα ή τα κονδύλωμα στον κόλπο και τον κόλπο είναι δύσκολο να παρατηρηθούν από μόνα τους.
Ο σχηματισμός θηλώματος στα χείλη κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σχετίζεται με μείωση της ανοσίας. Σε αυτή την περίπτωση, η έγκαιρη θεραπεία των συνεπειών του HPV παίζει σημαντικό ρόλο, διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης του παιδιού κατά τη διέλευση από το κανάλι γέννησης.
Γιατί τα θηλώματα είναι επικίνδυνα;
Η σεξουαλική επαφή και ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων στα χείλη των γυναικών σχετίζονται άμεσα. Πρώτον, κατά την επαφή με τον προσβεβλημένο βλεννογόνο, υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης του ιού στον σεξουαλικό σύντροφο. Δεύτερον, με τριβή κατά τη συνουσία, τα θηλώματα και τα κονδυλώματα μπορούν να υποστούν βλάβη, η οποία συνοδεύεται από πόνο. Υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης από θηλώματα, ενώ φλεγμονή και μπορεί να αρχίσει να εκφυλίζεται σε καρκίνο.
Υπάρχουν περιπτώσεις όπου, λόγω επαναλαμβανόμενων τραυματισμών, μια γυναίκα έχει ένα τεράστιο θηλώματα στα μεγάλα χείλη. Καμία γυναίκα δεν είναι ασφαλισμένη από έναν τέτοιο κίνδυνο. Οι μεγάλες αναπτύξεις είναι πολύ επικίνδυνες και πρέπει πρώτα να αφαιρεθούν.
Τα θηλώματα στο βλεννογόνο των μικρών χειλέων και στον κόλπο μπορούν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη καρκίνου του τραχήλου της μήτρας. Αυτό οφείλεται στη δραστηριότητα του ιού των θηλωμάτων, η οποία εκδηλώνεται με υπερβολική διαίρεση των επιθηλιακών κυττάρων στα μικρά χείλη και σε άλλα μέρη της βλεννογόνου μεμβράνης. Σε αυτή την περίπτωση, η βλάβη στα κύτταρα του τραχήλου αναπτύσσεται σε διάφορα στάδια. Πρώτον, σχηματίζεται διάβρωση λόγω του HPV στα χείλη και μετά μετατρέπεται σε δυσπλασία, η οποία είναι μια προκαρκινική κατάσταση. Η έλλειψη έγκαιρης θεραπείας της δυσπλασίας οδηγεί στην ανάπτυξη καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τυχόν θηλώματα στη βλεννογόνο των χειλέων αποτελούν δυνητικό κίνδυνο. Το ίδιο το θηλώματα μπορεί να εκφυλιστεί σε καρκίνο και όχι μόνο να προκαλέσει ογκολογία του τραχήλου της μήτρας. Σημάδια κακοήθους θηλώματος είναι η αύξηση του μεγέθους της ανάπτυξης, ο πόνος και ο κνησμός, η έκκριση με μια δυσάρεστη οσμή από το σώμα της ανάπτυξης και το μαύρισμα του δέρματος της πληγείσας περιοχής. Εάν παρατηρήσετε τέτοια συμπτώματα, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν γιατρό το συντομότερο δυνατό - έναν ογκολόγο, γυναικολόγο ή δερματοεγγενολόγο.
Θεραπεία και αφαίρεση θηλωμάτων
Ο τρόπος αντιμετώπισης των θηλωμάτων στα χείλη εξαρτάται από τον αριθμό και το μέγεθός τους. Συνιστάται να μην κάνετε αυτοθεραπεία, αλλά να συμβουλευτείτε έναν γιατρό που θα σας πει λεπτομερώς τι πρέπει να κάνετε για να αφαιρέσετε και να αποτρέψετε την επανεμφάνιση θηλωμάτων στα χείλη.
Για να απαλλαγείτε από θηλώματα στα χείλη θα πρέπει να είναι συνεπής. Πρώτον, η δραστηριότητα του ιού καταστέλλεται, στη συνέχεια αφαιρείται η ίδια η ανάπτυξη και, εάν είναι απαραίτητο, πραγματοποιείται ανοσοδιεγερτική θεραπεία. Για να προσδιοριστεί με ακρίβεια η αλληλουχία της θεραπείας, πρέπει να περάσει μια ανάλυση PCR, η οποία δείχνει τον βαθμό δραστηριότητας και τη συγκέντρωση του ιού και επίσης σας επιτρέπει να προσδιορίσετε το στέλεχος του.
Εάν διαπιστωθεί ότι μια γυναίκα έχει δυνητικά επικίνδυνο στέλεχος του ιού, 16 ή 18 ετών, απαιτείται πολύπλοκη θεραπεία. Σε αυτή την περίπτωση, κάθε αφαιρούμενο θηλώμα αποστέλλεται για ιστολογική ανάλυση και πραγματοποιείται πλήρης εξέταση του τραχήλου για αλλαγές στο επιθήλιο.
Ο τρόπος αφαίρεσης των θηλωμάτων στα χείλη εξαρτάται από την ακριβή θέση. Τα νεοπλάσματα του δέρματος αφαιρούνται με οποιονδήποτε διαθέσιμο τρόπο - από χειρουργικό σε λαϊκό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το δέρμα των μεγάλων χειλέων είναι αρκετά παχύ, επομένως σπάνια υπάρχουν επιπλοκές μετά την αφαίρεση. Είναι δίκαιο να πούμε ότι οι σχηματισμοί στα μεγάλα χείλη στις περισσότερες περιπτώσεις δεν αποτελούν κίνδυνο για την υγεία και δεν προκαλούν καρκίνο.
Η αφαίρεση των κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων στους βλεννογόνους πραγματοποιείται είτε με τη βοήθεια έκθεσης με λέιζερ είτε με τη μέθοδο ραδιοκυμάτων. Αυτές οι δύο μέθοδοι θεωρούνται οι πιο ήπιες, ενώ δεν φράζουν τα αγγεία που τρέφουν την ανάπτυξη, οπότε ο κίνδυνος αιμορραγίας είναι ελάχιστος. Κατά την αφαίρεση νεοπλασμάτων από τον τράχηλο ή τον κόλπο, απαιτείται ιστολογική ανάλυση για να αποκλειστεί η έναρξη της παθολογικής διαδικασίας.
Θα πρέπει να συμβουλευτείτε το γιατρό σας για τον τρόπο αφαίρεσης των θηλωμάτων στα χείλη. Εάν η ανάλυση έδειξε υψηλή συγκέντρωση του ιού στο σώμα, υπάρχει κίνδυνος εκ νέου σχηματισμού κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων, επομένως, πραγματοποιείται σύνθετη θεραπεία, η οποία περιλαμβάνει τρία στάδια.
- Μετά τον προσδιορισμό του στελέχους του ιού, η γυναίκα συνταγογραφείται αντιιική και ανοσορρυθμιστική θεραπεία. Αυτό είναι απαραίτητο για την καταστολή του ιού και την ελαχιστοποίηση του κινδύνου εκ νέου σχηματισμού θηλωμάτων.
- Μετά τη φαρμακευτική θεραπεία, η οποία διαρκεί αρκετές εβδομάδες κατά μέσο όρο, τα θηλώματα αφαιρούνται με τη μέθοδο που επιλέχθηκε και συμφωνήθηκε με το γιατρό. Συνιστάται μέθοδος αφαίρεσης λέιζερ ή ραδιοκυμάτων.
- Λίγο καιρό μετά την αφαίρεση των όγκων, η ανάλυση πρέπει να επαναληφθεί. Εάν η συγκέντρωση του ιού είναι ακόμα υψηλή, συνταγογραφείται μια δεύτερη πορεία φαρμακευτικής θεραπείας.
Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία των θηλωμάτων διατίθενται με τη μορφή δισκίων και αλοιφών. Συνιστώνται αντιικές αλοιφές με ανοσορρυθμιστικές ιδιότητες για τη θεραπεία των θηλωμάτων στο δέρμα. Εάν οι αυξήσεις εμφανίζονται στους βλεννογόνους, ενδείκνυται η λήψη χαπιών.
Κατά κανόνα, μετά την αφαίρεση των θηλωμάτων και τη φαρμακευτική θεραπεία, το σώμα θεραπεύεται μόνο του μετά από μερικούς μήνες ή χρόνια. Προκειμένου να αποφευχθεί ο επανασχηματισμός των θηλωμάτων, μια γυναίκα πρέπει να ακολουθεί τους κανόνες υγιεινής, να διατηρεί τη δική της ασυλία και να αποφεύγει τη σεξουαλική επαφή χωρίς προστασία.