Η πελματιαία μυρμηγκιά είναι μια ανάπτυξη στο δέρμα ιικής φύσης, ονομάζεται επίσης καλαμπόκι. Από την ιατρική ορολογία, είναι σαφές ότι τέτοιοι σχηματισμοί εντοπίζονται στα πέλματα των ποδιών και των ποδιών. Από την άποψη του ογκολογικού κινδύνου, δεν είναι επικίνδυνοι, αλλά προκαλούν μεγάλη ταλαιπωρία όταν περπατάτε λόγω της οδυνηρής συμπίεσης.
Αιτίες πελματιαίων κονδυλωμάτων
Όλοι οι τύποι κονδυλωμάτων, συμπεριλαμβανομένων των πελματιαίων κονδυλωμάτων, προκαλούνται από τον ιό του ανθρώπινου θηλώματος (HPV). Μπορείτε να το αποκτήσετε μέσω στενής επαφής με μολυσμένα άτομα ή μέσω της καθημερινής ζωής. Ο ιός πεθαίνει γρήγορα από το φως του ήλιου, αλλά αισθάνεται υπέροχο σε υψηλή υγρασία. Ως εκ τούτου, συχνότερα η λοίμωξη από τον ιό HPV εμφανίζεται σε λουτρά, σάουνες, πισίνες. Η διείσδυση του ιού στο σώμα διευκολύνεται από μικροτραύμα και ρωγμές στο δέρμα, καθώς και μειωμένη ανοσία.
Με ισχυρές προστατευτικές ιδιότητες του σώματος, ο ιός μετά τη μόλυνση μπορεί να παραμείνει σε αδρανή κατάσταση για αόριστο χρονικό διάστημα. Αλλά εάν μειωθεί η ανοσία, αρχίζει να πολλαπλασιάζεται ενεργά, προκαλώντας την εμφάνιση κονδυλωμάτων διαφόρων εντοπισμών στο δέρμα. Για την εμφάνισή τους, είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι οι 1, 2, 4, 27 και 57 υπότυποι HPV.
Αρκετοί παράγοντες προδιάθεσης συμβάλλουν στην εμφάνιση τέτοιων σχηματισμών:
- παπούτσια που είναι πολύ σφιχτά ή εκτός μεγέθους,
- συχνή φθορά ψηλών τακουνιών,
- διάφορες παραμορφώσεις ποδιών (συμπεριλαμβανομένων των επίπεδων ποδιών) ·
- διάφορες ασθένειες των αρθρώσεων των ποδιών (αρθρίτιδα, αρθροπάθεια κ. λπ. ).
Οι κονδυλωμάτων στο πόδι είναι πιο συχνές σε άτομα με υπερβολικό ξηρό δέρμα και υπερκεράτωση.
Έτσι, οι αιτίες των πελματιαίων κονδυλωμάτων είναι οι ίδιες σε όλες τις περιπτώσεις (λοίμωξη από τον HPV), αλλά οι παράγοντες προδιάθεσης είναι διαφορετικοί. Ο αριθμός και το μέγεθος των στοιχείων στο δέρμα εξαρτώνται από αυτά και την κατάσταση της ανοσίας.
Πώς εμφανίζονται τα πελματιαία κονδυλώματα
Μια μυρμηγκιά στο πόδι μοιάζει με στρογγυλή ανάπτυξη του δέρματος. Μπορεί να έχει διαφορετικά μεγέθη, αλλά σπάνια υπερβαίνει τα δύο εκατοστά σε διάμετρο. Ανεβαίνει πάνω από το επίπεδο του δέρματος όχι περισσότερο από τρία χιλιοστά, αλλά ταυτόχρονα πηγαίνει βαθιά μέσα με τη ρίζα του. Το χρώμα μπορεί να μην διαφέρει από το περιβάλλον δέρμα ή να είναι πιο σκούρο ή ελαφρύτερο. Συχνά τέτοιοι σχηματισμοί έχουν κίτρινη ή γκρι απόχρωση. Οπτικά, όταν προβάλλονται μέσα στα στοιχεία, είναι ορατές μαύρες κουκίδες ή γραμμές (είναι επίσης ορατές στη φωτογραφία). Έτσι φαίνεται τα τριχοειδή, στα οποία έχουν σχηματιστεί θρόμβοι αίματος, λόγω της συμπίεσης των Horny αγγείων από μάζες.
Αρχικά, η πελματιαία μυρμηγκιά έχει λεία επιφάνεια. Αλλά με την πάροδο του χρόνου, γίνεται σκληρό, τραχύ, πυκνωμένο. Είναι οι κεράτινες μάζες που δίνουν σε αυτά τα κονδυλώματα το κίτρινο τους χρώμα.
Ένα σημαντικό σύμπτωμα των πελματιαίων κονδυλωμάτων είναι ο πόνος όταν συμπιέζεται. Κάθε βήμα προκαλεί σοβαρό οξύ πόνο στον ασθενή.
Αυτά τα κονδυλώματα είναι πολύ παρόμοια με τους κάλους. Η ομοιότητα με ένα γείσο είναι ιδιαίτερα έντονη λόγω του σοβαρού πόνου και των δύο σχηματισμών. Η κύρια διαφορά είναι ότι δεν υπάρχει μοτίβο δέρματος στην επιφάνεια των κονδυλωμάτων, ενώ στους κάλους παραμένει.
Διάγνωση πελματιαίων κονδυλωμάτων
Ένας ικανός δερματολόγος θα διαγνώσει αυτήν την ασθένεια με βάση μόνο μία κλινική εικόνα. Σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτείται πρόσθετη δερματοσκόπηση. Η απουσία μοτίβου δέρματος στο σχηματισμό και η παρουσία τριχοειδών αγγείων με θρόμβους στη δομή του επιβεβαιώνει αυτήν τη διάγνωση.
Θεραπεία πελματιαίων κονδυλωμάτων
Τα πελματιαία κονδυλώματα είναι πιο δύσκολο να απαλλαγούν από παρόμοιους σχηματισμούς σε άλλες περιοχές λόγω της βαθύτερης διείσδυσης τους στο χόριο. Στην περίπτωση μικρών και νεοσχηματισμένων στοιχείων, μπορούν να χρησιμοποιηθούν νεκρωτικά εξωτερικά παρασκευάσματα. Μεγάλα και βαθιά κονδυλώματα αφαιρούνται χειρουργικά. Ταυτόχρονα, οι παλιοί σχηματισμοί πρέπει πρώτα να μαλακώσουν με κερατολυτικούς παράγοντες.
Εξωτερικές προετοιμασίες για την αφαίρεση κονδυλωμάτων
Σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι δυνατή η αυτοκαταστροφή τέτοιων σχηματισμών. Αλλά επειδή ο πελματιαίος κονδυλώνας πονάει αρκετά έντονα, οι ασθενείς δεν θέλουν να περιμένουν και προσπαθούν να τους ξεφορτωθούν το συντομότερο δυνατό.
Οποιαδήποτε θεραπεία για πελματιαία κονδυλώματα με νεκρωτικό αποτέλεσμα συνταγογραφείται για την αφαίρεση μικρών και επιφανειακών στοιχείων.
Αυτά τα προϊόντα περιέχουν οξέα που πήζουν τις πρωτεΐνες του δέρματος, προκαλώντας νέκρωση. Τα φάρμακα που περιέχουν ψυκτικό έχουν παρόμοιο αποτέλεσμα. Αλλά προκαλούν νεκρωτικές επιδράσεις μέσω του παγώματος των ιστών και όχι μέσω της χημικής βλάβης.
Όλα αυτά τα φάρμακα εφαρμόζονται στραμμένα προς το σχηματισμό. Είναι απαραίτητο να παρακολουθείτε αυστηρά ότι η ουσία δεν πέφτει στους γύρω ιστούς, καθώς αυτό θα τους προκαλέσει καύση. Μετά τη θεραπεία, μια πληγή θα παραμείνει στη θέση του πρώην κονδυλώματος, η οποία θα καλυφθεί με κρούστα. Μετά τη θεραπεία, θα πέσει από μόνη της. Μπορείτε να κάνετε τέτοια θεραπεία στο σπίτι, αλλά μόνο σύμφωνα με τις οδηγίες ενός γιατρού.
Με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατή η αφαίρεση ενός πελματιαίου κονδυλώματος μόνο μικρού μεγέθους και με ρηχή διείσδυση στο δέρμα. Για μεγάλα στοιχεία, πρέπει να επιλέξετε άλλες μεθόδους αφαίρεσης, καθώς η ατελής καταστροφή του ιστού των κονδυλωμάτων θα οδηγήσει σίγουρα στην επανεμφάνισή του.
Χειρουργικές μέθοδοι για την αφαίρεση των πελματιαίων κονδυλωμάτων
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για την αφαίρεση ενός πελματιαίου κονδυλώματος στη χειρουργική επέμβαση. Προτιμώνται οι ευγενείς μέθοδοι:
- αφαίρεση λέιζερ,
- μαχαίρι ραδιοκυμάτων;
- cryodestruction;
- ηλεκτροκαυτηρίαση.
Όλες αυτές οι διαδικασίες εκτελούνται σε εξωτερικούς ασθενείς. Οι ασθενείς μπορούν να πάνε στο σπίτι κυριολεκτικά λίγα λεπτά μετά την ολοκλήρωσή τους, απλά πρέπει να αντιμετωπίζουν τακτικά την πληγή στο σπίτι.
Οι πιο αποτελεσματικές και ασφαλέστερες μέθοδοι για την αφαίρεση των πελματιαίων κονδυλωμάτων είναι η εκτομή με ένα μαχαίρι λέιζερ ή ραδιοκυμάτων. Όταν πραγματοποιούνται, τα αγγεία πήζουν αμέσως, κάτι που αποτελεί καλή πρόληψη της αιμορραγίας και της δευτερογενούς μόλυνσης. Οι επιπλοκές κατά την αφαίρεση σχηματισμών δέρματος χρησιμοποιώντας αυτές τις μεθόδους είναι εξαιρετικά σπάνιες. Το ίδιο δεν μπορεί να ειπωθεί για την κρυοκαταστροφή και την ηλεκτροπηξία, οπότε αυτές οι μέθοδοι θεραπείας έχουν ξεθωριάσει στο φόντο και σπάνια χρησιμοποιούνται.
Εάν τα κονδυλώματα είναι μεγάλα ή παλιά (καλύπτονται με μεγάλη ποσότητα κεράσιων μαζών), συνιστάται η θεραπεία τους με κερατολυτικούς παράγοντες για δύο εβδομάδες πριν από τη διαδικασία αφαίρεσης. Για το σκοπό αυτό, συνταγογραφούνται αλοιφές σαλικυλίου ή οξύ και άλλα φάρμακα. Έτσι, είναι δυνατή η απολέπιση μέρους των κερασφόρων ζυγών, για να καταστούν οι σχηματισμοί πιο μαλακοί και πιο εύκαμπτοι. Αυτό θα διευκολύνει και γρηγορότερα την αφαίρεση των κονδυλωμάτων.
Σε σπάνιες περιπτώσεις, όταν υπάρχουν πολλά στοιχεία ή υπάρχουν αμφιβολίες για τη φύση τους, ο γιατρός μπορεί να συμβουλεύσει χειρουργική εκτομή με ένα νυστέρι. Με αυτήν τη μέθοδο αφαίρεσης κονδυλωμάτων, η περίοδος αποκατάστασης και ο υψηλός κίνδυνος ουλών είναι πολύ μεγαλύτερες, επομένως χρησιμοποιείται μόνο υπό αυστηρές ενδείξεις.
Χαρακτηριστικά των πελματιαίων κονδυλωμάτων σε παιδιά
Σε παιδιά άνω των πέντε ετών, οι πελματιαίοι ακροχορδώνες είναι πολύ συνηθισμένοι, καθώς τρέχουν συχνά χωρίς παπούτσια, τραυματίζονται και δεν ακολουθούν πάντα τους κανόνες προσωπικής υγιεινής. Δυσλειτουργίες ανοσίας λόγω τακτικής επαφής με άρρωστα παιδιά (σε νηπιαγωγεία και σχολεία), γεγονός που οδηγεί σε αύξηση της πιθανότητας κονδυλωμάτων.
Η θεραπεία τέτοιων σχηματισμών σε ένα παιδί ξεκινά καλύτερα με εξωτερικούς παράγοντες. Μπορείτε να δοκιμάσετε την απολέπιση ρηχών στοιχείων χρησιμοποιώντας σαλικυλική αλοιφή, ακολουθούμενη από ελαφρόπετρα. Τα ανοσορυθμιστικά φάρμακα έχουν αποδειχθεί καλά. Όταν εφαρμόζεται τακτικά σε κονδυλώματα, μπορούν να το αφαιρέσουν σε λίγες εβδομάδες.
Εάν τα στοιχεία είναι βαθιά, εφαρμόστε νεκρωτικούς παράγοντες ή αφαιρέστε τα με ένα μαχαίρι λέιζερ ή ραδιοκυμάτων.
Πρόληψη πελματιαίων κονδυλωμάτων
Είναι απολύτως αδύνατο να προστατευτείτε από την εμφάνιση κονδυλωμάτων, αλλά μπορείτε να μειώσετε τον κίνδυνο εμφάνισής τους. Για να το κάνετε αυτό, πρέπει να δράσετε προς δύο κατευθύνσεις: εξαλείψτε τους παράγοντες προδιάθεσης και διεγείρετε τις άμυνες του σώματος.
Για να επιτύχετε τον πρώτο στόχο, χρειάζεστε:
- ακολουθήστε τους κανόνες προσωπικής υγιεινής (μην περπατάτε χωρίς παπούτσια σε δημόσιους χώρους, πλένετε τα πόδια σας καθημερινά και αντιμετωπίζετε εγκαύματα και τραυματισμούς εγκαίρως) ·
- επιλέξτε άνετα παπούτσια κατά μέγεθος,
- εγκαίρως για την πρόληψη παραμορφώσεων του ποδιού και τη θεραπεία ασθενειών των αρθρώσεων.
Ένας υγιεινός τρόπος ζωής, παίζοντας σπορ, σκλήρυνση, λαμβάνοντας συμπλέγματα βιταμινών και ανοσοδιεγερτικά φάρμακα όπως συνταγογραφήθηκε από γιατρό, θα βοηθήσει στη διατήρηση της άμυνας του σώματος σε καλό επίπεδο.
Σε περίπτωση υπερβολικής ξηρής επιδερμίδας και υπερκεράτωσης, συνιστάται να κάνετε τακτικά ιατρική πεντικιούρ και απολέπιση. Σε περίπτωση υπερβολικής εφίδρωσης των ποδιών, πρέπει να χρησιμοποιήσετε ειδικούς παράγοντες για τη θεραπεία της υπεριδρωσίας. Ακολουθώντας όλους αυτούς τους κανόνες, ο κίνδυνος εμφάνισης κονδυλωμάτων στα πέλματα των ποδιών θα είναι ελάχιστος.
Οι πελματιαίοι ακροχορδώνες δεν είναι επικίνδυνες ασθένειες, αλλά προκαλούν μεγάλη ταλαιπωρία λόγω πόνου κατά το περπάτημα. Ευτυχώς, υπάρχουν πολλοί τρόποι στη σύγχρονη ιατρική για να το απαλλαγείτε γρήγορα και με ελάχιστο κίνδυνο νέων υποτροπών. Για να το κάνετε αυτό, πρέπει να συμβουλευτείτε έναν δερματολόγο και να ακολουθήσετε αυστηρά όλα τα ραντεβού και τις συστάσεις του.