Θηλώματα στο δέρμα και στον λάρυγγα

Ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV) οδηγεί στην ανάπτυξη του επιθηλίου του δέρματος, της βλεννογόνου μεμβράνης της ανογεννητικής περιοχής και της ανώτερης αναπνευστικής οδού. Λιγότερο συχνά επηρεάζει τα εσωτερικά όργανα - τον οισοφάγο, τους βρόγχους, το ορθό, την ουροδόχο κύστη. Ως αποτέλεσμα της δραστηριότητας του ιού, σχηματίζονται διάφορες μορφές νεοπλασμάτων. Μερικά από αυτά είναι αρκετά καλοήθης φύσης και μερικά φέρουν την απειλή καρκινικών όγκων. Σε ποιες περιπτώσεις χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και αφαίρεση του θηλώματος; Το άρθρο θα πει για αυτό.

Η οδός μόλυνσης

γιατρός εξετάζει θηλώματα στο δέρμα

Η μόλυνση εμφανίζεται μετά από επαφή με φορέα ιού, καθώς και με άρρωστο άτομο ή ζώο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα μολυσμένο άτομο μπορεί να στερείται παντελώς κλινικών εκδηλώσεων θηλωμάτωσης. Μερικές φορές δεν γνωρίζει καν για τη μόλυνση του. Η διείσδυση του ιού στον ανθρώπινο οργανισμό συμβαίνει μέσω μικροβλαβών στο δέρμα ή στους βλεννογόνους. Για την ανάπτυξη μιας μολυσματικής διαδικασίας, αρκούν μεμονωμένα σωματίδια ιού. Ο ιός είναι σε θέση να διατηρήσει τη βιωσιμότητά του στο περιβάλλον. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η αυτομόλυνση είναι επίσης δυνατή κατά τις διαδικασίες υγιεινής και στην καθημερινή ζωή (ξύρισμα, αποτρίχωση, χτένισμα του δέρματος, αυτοενέσεις). Τα λουτρά, οι πισίνες, τα γυμναστήρια κ. λπ. θεωρούνται οι κύριοι δημόσιοι χώροι αναπαραγωγής για τη μετάδοση της μόλυνσης. Μαζικές ασθένειες έχουν καταγραφεί μεταξύ των μαθητών. Ένα νεογέννητο μπορεί να γίνει φορέας λοίμωξης από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων όταν διέρχεται από το κανάλι γέννησης της μητέρας.

Τύποι HPV

Επί του παρόντος, οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει περίπου 180 τύπους HPV, μεταξύ των οποίων 29 στελέχη θεωρούνται ογκογόνα. Ανάλογα με το ογκογονικό δυναμικό, χωρίζονται σε ιούς:

  • χαμηλός βαθμός ογκοδραστικότητας (τύποι 6, 11, 40, 42, 43, 44, 54, 61, 70, 72, 81),
  • μέσος βαθμός ογκοδραστικότητας (τύποι 26, 31, 33, 35, 51, 52, 53, 58, 66)
  • υψηλός βαθμός ογκοδραστικότητας (16, 18, 39, 45, 56, 59, 68, 73, 82).

Σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα, ένα ή άλλο στέλεχος του ιού των ανθρώπινων θηλωμάτων μπορεί να βρεθεί στο αίμα περίπου του 80% του παγκόσμιου πληθυσμού. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα μολυσμένα άτομα έχουν θηλωμάτωση. Ποιοι παράγοντες προκαλούν την ανάπτυξη της νόσου;

Ανοσία και θηλώματα

Γιατί ο ιός εξαφανίζεται από το σώμα ορισμένων ανθρώπων χωρίς ίχνος, σε άλλους παραμένει εφ' όρου ζωής χωρίς συνέπειες και σε άλλους οδηγεί στο σχηματισμό θηλωμάτων; Ο HPV είναι μια λοίμωξη που είναι αρκετά ικανή να καταστέλλει το ανοσοποιητικό σύστημα. Σε υγιή άτομα και σε φορείς ιών, παρατηρείται ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα που καταστέλλει τον πολλαπλασιασμό ενός ξένου παράγοντα. Ο ειδικός ρόλος της κυτταρικής ανοσίας έχει επιβεβαιωθεί. Αναστέλλει την επιμονή του ιού στο επίπεδό του (την ικανότητα να παραμένει ενεργός για μεγάλο χρονικό διάστημα εκτός της οξείας φάσης), και σε ορισμένες περιπτώσεις συμβάλλει στην υποχώρηση των βλαβών. Η αυτόματη υποχώρηση της θηλωμάτωσης εμφανίζεται εντός έξι μηνών. Ωστόσο, η άμυνα του οργανισμού δεν είναι σε τόσο υψηλό επίπεδο και τότε η λανθάνουσα λοίμωξη HPV μετατρέπεται σε ανοιχτή (εκδηλωμένη) μορφή. Το θηλώμα σχηματίζεται υπό την επίδραση παραγόντων όπως:

  • άτακτη σεξουαλική ζωή, συχνή αλλαγή συντρόφων.
  • επαφή με σύντροφο με ιστορικό θηλωμάτωσης των γεννητικών οργάνων.
  • η παρουσία ταυτόχρονων σεξουαλικά μεταδιδόμενων λοιμώξεων.
  • καταστάσεις ανοσοανεπάρκειας σε ανεπάρκεια βιταμινών, ατοπική δερματίτιδα, εγκυμοσύνη, AIDS.
  • Συχνά κρυολογήματα και SARS.
  • ορμονική αντισύλληψη?
  • αυτοάνοσο νόσημα;
  • το κάπνισμα και το αλκοόλ.

Το δέρμα, που έχει βλάβη ή τάση για φλεγμονή, γίνεται ισχυρός προκλητικός παράγοντας, παύει να εκτελεί προστατευτική λειτουργία. Ως εκ τούτου, άτομα με φλεγμονώδεις δερματικές παθήσεις (ακμή, εξανθήματα), έκζεμα, δερματίτιδα, ψωρίαση κινδυνεύουν.

Αναπνευστική θηλωμάτωση

Η υποτροπιάζουσα αναπνευστική θηλωμάτωση είναι ο πιο συχνός καλοήθης όγκος του λάρυγγα. Στην αναπνευστική οδό, το θηλώμα εμφανίζεται σε οποιαδήποτε περιοχή - από το ρινοφάρυγγα έως το πνευμονικό παρέγχυμα. Αλλά πιο συχνά προσβάλλει τη βλεννογόνο μεμβράνη του λάρυγγα. Η βαρύτητα της νόσου καθορίζεται από την παρουσία αναπτύξεων στη στενότερη περιοχή, η οποία συμβάλλει στην αναπνευστική απόφραξη, μέχρι την ασφυξία. Στους ενήλικες, θεωρείται υποχρεωτικός προκαρκινικός καρκίνος λόγω υψηλού βαθμού κακοήθειας (εκφυλισμός σε κακοήθη όγκο). Το κύριο σύμπτωμα της νόσου είναι συνήθως η βραχνάδα, η οποία στη συνέχεια εξελίσσεται σε απώλεια της ηχηρότητας της φωνής. Ο ασθενής παραμένει σε θέση να μιλήσει ψιθυριστά. Στο πρώτο στάδιο, η εκδήλωση της αναπνευστικής θηλωμάτωσης μερικές φορές συγχέεται με την οξεία λαρυγγίτιδα. Επομένως, είναι αδύνατο να συνταγογραφηθεί θεραπεία χωρίς ενδοσκοπική εξέταση. Διάφορες φυσιοθεραπευτικές διαδικασίες στην περιοχή του λάρυγγα οδηγούν στην ταχεία ανάπτυξη του θηλώματος.

Κονδυλώματα μωρών

Τα κονδυλώματα είναι καλοήθεις επιδερμιδικές αναπτύξεις που συναντούν κυρίως παιδιά και έφηβοι. Αναπτύσσονται στο πρόσωπο, τα χέρια, το λαιμό, προκαλώντας συχνά στους ιδιοκτήτες τους πολλά συναισθηματικά προβλήματα. Ωστόσο, περισσότερο από το 70% αυτών των τύπων θηλωμάτων εξαφανίζονται χωρίς ίχνος μέσα σε 1, 5 - 2 χρόνια. Ως εκ τούτου, οι γιατροί καταφεύγουν στην αφαίρεσή τους μόνο σε ακραίες περιπτώσεις, επειδή με το τέλος των ορμονικών αλλαγών, είναι πολύ πιθανό ο οργανισμός να αντιμετωπίσει τη μόλυνση από τον HPV μόνος του. Πρόσθετοι παράγοντες κινδύνου στην παιδική ηλικία είναι το συχνό άγχος που σχετίζεται με τη μελέτη και την επιτυχία στις εξετάσεις, η υπερβολική εργασία, η έλλειψη ύπνου, ο υποσιτισμός, το λεπτό δέρμα στα μωρά, η ακμή στους εφήβους.

Είναι απαραίτητο να αφαιρέσετε τα θηλώματα στο δέρμα

εξέταση θηλώματος στην πλάτη

Ορισμένα νεοπλάσματα εκφυλίζονται σε κακοήθη. Αυτή η διαδικασία δεν μπορεί να αγνοηθεί αν κάποιος είναι προσεκτικός στον εαυτό του. Είναι απαραίτητο να ηχήσει ο συναγερμός εάν εντοπιστεί ένα από τα συμπτώματα:

  • Το θηλώμα αλλάζει σε μέγεθος και διαμόρφωση (αυξάνεται γρήγορα, οι άκρες είναι θολές, σχηματίζονται πρόσθετες αυξήσεις και σφραγίδες).
  • το χρώμα του νεοπλάσματος αλλάζει προς το σκούρο.
  • η φλεγμονώδης διαδικασία ενώνεται, το δέρμα ξεφλουδίζει, ρωγμές, εξιδρώνει.
  • εμφανίζεται πόνος.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν ενδείξεις για την αφαίρεση των αυξήσεων. Αξίζει επίσης να καταφύγετε σε μια ριζική μέθοδο επίλυσης προβλημάτων εάν το θήλωμα βρίσκεται σε σημεία προσβάσιμα για καθημερινό τραυματισμό (στον λαιμό, στις μασχάλες, στην περιοχή της μέσης κ. λπ. ). Η συνεχής βόσκηση και το τρίψιμο μπορούν να ξεκινήσουν την ογκολογική διαδικασία και επίσης να συμβάλουν στη διείσδυση παθογόνων μικροοργανισμών.

Μέθοδοι αφαίρεσης νεοπλασμάτων

Οι καταστροφικές μέθοδοι θεραπείας των δερματικών αυξήσεων χωρίζονται σε:

  • χημικό (τριχλωροξικό οξύ 80-90% και άλλα φάρμακα).
  • φυσική (πήξη πλάσματος, κρυοκαταστροφή, θεραπεία με λέιζερ, ηλεκτροχειρουργική).

Εάν αναμένεται αφαίρεση σε εφήβους ή έγκυες γυναίκες, τότε χρησιμοποιείται μόνο θεραπεία με λέιζερ. Μετά την καταστροφή, ενδείκνυται η χρήση τοπικών αντιιικών και ανοσοτροποποιητικών φαρμάκων.

Αλλά η κύρια μέθοδος εξάλειψης των θηλωμάτων του λάρυγγα είναι η ενδολαρυγγική χειρουργική επέμβαση υπό αναισθησία χρησιμοποιώντας μικροεργαλεία ή χειρουργικό λέιζερ, μετά την οποία καταγράφεται σταθερή ύφεση μόνο στο ένα τρίτο των ασθενών. Στην πράξη, χρησιμοποιείται μια συνδυασμένη προσέγγιση: πραγματοποιείται πρόσθετη κρυοκαταστροφή (με τοπική μορφή της νόσου), συνταγογραφούνται τοπικά αντικαρκινικά φάρμακα. Το πιο συνηθισμένο είναι η εισπνοή με ειδικό διάλυμα.