Η μόλυνση από τον ιό των θηλωμάτων είναι ευρέως διαδεδομένη σε όλο τον κόσμο. Η λοίμωξη από τον HPV εμφανίζεται ανεξάρτητα από την ηλικία και το φύλο, αλλά η πορεία της νόσου και η εξέλιξή της έχει τα δικά της χαρακτηριστικά σε άνδρες και γυναίκες.
Για το ισχυρότερο φύλο, ο ιός των θηλωμάτων μπορεί να προκαλέσει ορισμένες διαταραχές στη σεξουαλική ζωή και να προκαλέσει την εμφάνιση σχετικών προβλημάτων υγείας.
Οι λόγοι
Ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων έχει τέτοια μικροσκοπική δομή που μπορεί να εισέλθει στο σώμα μέσω των μικρότερων μικρορωγμών στο δέρμα και στους βλεννογόνους.
Από αυτή την άποψη, υπάρχουν αρκετές πιθανές λοιμώξεις από τον HPV, αυτές είναι:
- Σεξουαλική μετάδοση. Μπορείτε να πάρετε μια μόλυνση όχι μόνο μέσω της συνηθισμένης στενής επαφής, αλλά και μέσω της στοματικής επαφής. Στους ομοφυλόφιλους άνδρες, ο HPV εισέρχεται μέσω της πρωκτικής επαφής μέσω ρωγμών στο δέρμα και στο ορθό. Ο τραυματισμός των βλεννογόνων κατά τη σεξουαλική επαφή αυξάνει τον κίνδυνο μόλυνσης.
- Οικιακή οδός μόλυνσης. Ο ιός μπορεί να είναι σε βιώσιμη κατάσταση για μεγάλο χρονικό διάστημα σε υγρό περιβάλλον και επομένως υπάρχει μεγάλη πιθανότητα μετάδοσής του σε λουτρά, σάουνες, μέσω προσωπικής πετσέτας. Περιγράφονται περιπτώσεις μόλυνσης σε ινστιτούτα αισθητικής, όπου παραμελήθηκαν οι κανόνες απολύμανσης σετ μανικιούρ και άλλων εργαλείων. Είναι δυνατή η μετάδοση του ιού μέσω οργάνων σε οδοντιατρικές ή χειρουργικές αίθουσες.
- Από τη μητέρα στο μωρό κατά τον τοκετό.
Οι άνδρες που αλλάζουν συχνά σεξουαλικούς συντρόφους είναι πιο πιθανό να γίνουν HPV-θετικοί.
Πιστεύεται ότι όσο μικρότερα είναι τα κορίτσια, τόσο πιο πιθανό είναι να έχει ιό θηλώματος στο σώμα της - οι περισσότερες από τις περιπτώσεις ανιχνευμένης μόλυνσης συμβαίνουν σε ηλικία έως και 25 ετών. Οι παρθένες μπορούν επίσης να μολυνθούν από τον ιό HPV, καθώς η στοματική και άλλα είδη σεξουαλικής επαφής συχνά ασκούνται πριν από το παραδοσιακό σεξ.
Δυστυχώς, η αντισύλληψη φραγμού, δηλαδή το προφυλακτικό, δεν παρέχει 100% εγγύηση για την πρόληψη της μόλυνσης από τον HPV. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αυτός ο μικροοργανισμός, λόγω του ελάχιστου μεγέθους του, διεισδύει εύκολα μέσα από τους πόρους του λατέξ. Φυσικά, ένα προφυλακτικό μειώνει την πιθανότητα πιθανής μόλυνσης, αλλά δεν την εξαλείφει εντελώς.
Θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι ο μικροοργανισμός βρίσκεται σε μια ορισμένη ποσότητα στο σάλιο και, ως εκ τούτου, μπορεί να μεταδοθεί μέσω των φιλιών.
Ο κίνδυνος πιθανής μόλυνσης από τον HPV αυξάνεται σε άνδρες που έχουν κακές συνήθειες. Η πιθανότητα μόλυνσης αυξάνεται με την αποδυνάμωση της άμυνας του οργανισμού, μετά από παρατεταμένη θεραπεία, κατά τη λήψη αντιβιοτικών.
Συμπτώματα
Το γεγονός ότι είναι φορέας του ιού των θηλωμάτων, ένας άνδρας μπορεί να μην υποψιαστεί έως ότου συμβεί η ενεργοποίηση της ζωτικής δραστηριότητας αυτού του μικροοργανισμού. Ο λόγος για αυτήν την αλλαγή είναι συχνά η αποδυνάμωση της λειτουργίας της ανοσολογικής άμυνας.
Η λανθάνουσα μεταφορά της λοίμωξης διαρκεί από δύο εβδομάδες έως ένα χρόνο, σε ορισμένες περιπτώσεις αυτό το διάστημα επιμηκύνεται σημαντικά.
Η ενεργοποίηση του ιού οδηγεί στο γεγονός ότι μέρος του συσσωρεύεται σε ένα συγκεκριμένο σημείο στο δέρμα ή στους βλεννογόνους. Η συσσώρευση και η ανάπτυξη του ιού των θηλωμάτων αλλάζει τις λειτουργίες των επιθηλιακών κυττάρων και αυτό οδηγεί σε μια διαδικασία που μοιάζει με όγκο.
Τα θηλώματα μπορούν να σχηματιστούν σχεδόν σε οποιοδήποτε μέρος του σώματός μας, τις περισσότερες φορές γίνονται αισθητά όταν εμφανίζονται στις μασχάλες, στο πρόσωπο, στο λαιμό και στα γεννητικά όργανα. Μερικές φορές η διαδικασία σχηματισμού θηλωμάτων συνοδεύεται από κνησμό και κάψιμο.
Οι σχηματισμοί του ιού των θηλωμάτων στο σώμα αναπτύσσονται με τη μορφή πλακών, κονδυλωμάτων, νηματοειδών εξογκωμάτων στα πόδια. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων, στους άνδρες βρίσκονται στο πέος, μπορούν να αναπτυχθούν γύρω από τον πρωκτό ή μέσα στην ουρήθρα.
Στην αρχή, αυτές οι εκβολές μοιάζουν συνήθως με μικρά σπυράκια, σε προχωρημένες περιπτώσεις μπορούν να συγχωνευθούν μεταξύ τους, σχηματίζοντας μια ανάπτυξη που μοιάζει με κουνουπίδι.
Από μόνα τους, τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων είναι δυσάρεστα μόνο λόγω ενός καλλυντικού ελαττώματος. Αν όμως δεν αφαιρεθούν και δεν αντιμετωπιστούν γενικά με θηλωματώδη λοίμωξη, τότε υπάρχει κίνδυνος εκφυλισμού των αλλοιωμένων επιθηλιακών κυττάρων σε καρκινικά.
Μερικές φορές, κατά τη διάρκεια σεξουαλικής επαφής ή απρόσεκτων κινήσεων, τραυματίζονται θηλώματα, γεγονός που οδηγεί σε ελαφρά αιμορραγία και πόνο. Με την ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, συχνά εμφανίζεται αυτοίαση, δηλαδή τα θηλώματα εξαφανίζονται ή γίνονται μικρότερα.
Υπάρχοντα
Οι συνέπειες της μόλυνσης από τον ιό των θηλωμάτων για τους άνδρες είναι πολύ δυσάρεστες και εξαρτώνται από το στέλεχος αυτού του μικροοργανισμού.
Εάν επηρεαστεί το εσωτερικό της ουρήθρας, υπάρχει κίνδυνος ταχείας ανάπτυξης και εξάπλωσης των κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων στο εσωτερικό της ουρήθρας. Αυτό οδηγεί σε μερική ή πλήρη απόφραξη του, που επηρεάζει αρνητικά την εκροή ούρων και επηρεάζει την ανάπτυξη διαταραχών στη λειτουργία των οργάνων του ουροποιητικού.
Η εμφάνιση αυξήσεων στη βάλανο του πέους, γύρω από τον πρωκτό και στο ορθό αυξάνει την πιθανότητα να γίνει κακοήθης ένας καλοήθης σχηματισμός.
Ο καρκίνος του ορθού εντοπίζεται συχνότερα σε άνδρες που ασκούν μη παραδοσιακή σεξουαλική επαφή. Όταν κάνετε στοματικό σεξ, υπάρχει κίνδυνος σχηματισμού θηλωμάτων στο λαιμό, που εκδηλώνεται με διάφορες δυσάρεστες αισθήσεις.
Ένας άνδρας που έχει μολυνθεί από τον HPV αποτελεί επίσης έναν συγκεκριμένο κίνδυνο για τις γυναίκες στο περιβάλλον του. Για μια σύζυγο ή άλλο σεξουαλικό σύντροφο, ένας τέτοιος άντρας θα είναι η πιο πιθανή πηγή μόλυνσης. Υπάρχει κίνδυνος μόλυνσης και αδερφές, μητέρες, κόρες όταν χρησιμοποιούν μία πετσέτα, αξεσουάρ μπάνιου στην οικογένεια.
Διαγνωστικές μέθοδοι
Η καθιέρωση της διάγνωσης ξεκινά με την εξέταση των εξωτερικών γεννητικών οργάνων και ολόκληρου του σώματος του ασθενούς.
Ο γιατρός πρέπει απαραιτήτως να συλλέξει ένα ιστορικό, δηλαδή να διευκρινίσει πότε εμφανίστηκαν οι σχηματισμοί στο σώμα, με τι συσχετίζει ο ασθενής την ανάπτυξή τους και να διαπιστώσει εάν υπάρχουν ορισμένα παράπονα.
Για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση, ο ασθενής πρέπει να περάσει αρκετές εξετάσεις, οι οποίες είναι:
- Ένα στυλεό ή απόξεση από το βλεννογόνο στο εσωτερικό της ουρήθρας.
- Δοκιμή PCR για τον προσδιορισμό του τύπου του ιού, της ποσοτικής του περιεκτικότητας. Αυτή η ανάλυση πραγματοποιείται μετά τη λήψη επιχρίσματος, έκκρισης προστάτη ή αίματος.
- Βιοψία - μια μελέτη δείγματος ιστού που λαμβάνεται κατά την αφαίρεση των κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων ή από τη θέση μιας αλλαγής στο βλεννογόνο στρώμα.
- Η ουρητηροσκόπηση βοηθά στην οπτική εξέταση των αλλαγών στην ουρήθρα.
Οι άνδρες που έχουν ομοφυλοφιλικές επαφές συνιστάται να εξετάζουν επιχρίσματα από την περιοχή του πρωκτού.
Μέθοδοι για τη θεραπεία του ιού των θηλωμάτων στους άνδρες
Η επιλογή των μεθόδων για τη θεραπεία του ιού των ανθρώπινων θηλωμάτων στους άνδρες εξαρτάται από το στέλεχος του ιού που ανιχνεύεται στον άνδρα.
Εάν εντοπιστεί ένα παθογόνο με υψηλή ογκογόνο δράση, τότε συνταγογραφείται μια αποτελεσματική αντιική θεραπεία και στο μέλλον είναι απαραίτητο να επαναλαμβάνονται συνεχώς οι δοκιμές.
Τα θηλώματα και τα κονδυλώματα αφαιρούνται από το δέρμα και τους βλεννογόνους με διάφορους τρόπους. Αυτό μπορεί να είναι είτε μια συμβατική κοπή με νυστέρι είτε πιο σύγχρονες μέθοδοι - θεραπεία με λέιζερ, ηλεκτροπηξία, μέθοδος ραδιοκυμάτων.
Μετά την αφαίρεση των θηλωμάτων, είναι απαραίτητο να αυξηθεί η αντίσταση του οργανισμού στις λοιμώξεις, γεγονός που θα μειώσει τον κίνδυνο μόλυνσης από άλλο τύπο HPV.
Πρόληψη
Η πρόληψη της λοίμωξης από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων είναι η καταληπτότητα στις σεξουαλικές σχέσεις και, ει δυνατόν, οι σεξουαλικές επαφές μόνο με έμπιστους συντρόφους. Οι μέθοδοι πρόληψης περιλαμβάνουν την τήρηση στοιχειωδών κανόνων στην καθημερινή ζωή, αυτή είναι η χρήση μόνο της δικής σας πετσέτας και εσωρούχων, ακολουθώντας έναν υγιεινό τρόπο ζωής.
Η μόλυνση μπορεί να προληφθεί με εμβολιασμό. Ένα ειδικό εμβόλιο έχει αναπτυχθεί κατά του HPV, χορηγείται τρεις φορές σε συγκεκριμένο διάστημα. Ο εμβολιασμός οδηγεί στο γεγονός ότι το σώμα αναπτύσσει ανοσία σε ορισμένα στελέχη του ιού των θηλωμάτων.