Ανωγεννητικά κονδυλώματα ή κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων

Η εμφάνιση κωνικών βλαστών με χρώμα σάρκας στην περιοχή των γεννητικών οργάνων προκαλεί ανησυχία, η οποία είναι απολύτως δικαιολογημένη, καθώς η υγεία της γεννητικής περιοχής είναι σημαντικό σημείο για τη συνολική σωματική και ηθική ευημερία ενός ατόμου.

Αυτές οι αναπτύξεις κονδυλωμάτων προκαλούν δυσφορία, παρεμβαίνουν στη φυσιολογική σεξουαλική ζωή και μπορούν επίσης να προκαλέσουν πιο σοβαρά προβλήματα υγείας. Εάν η ακεραιότητα των κονδυλωμάτων καταστραφεί, μπορεί να εμφανιστεί μόλυνση και μετάβαση σε κακοήθη σχηματισμό. Ως εκ τούτου, η επιθυμία να απαλλαγούμε από τέτοιες εκδηλώσεις είναι κατανοητή και αρκετά φυσική.

Λόγοι εμφάνισης

Η αιτία των κονδυλωμάτων των θηλωμάτων είναι ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων. Αυτός ο ιός περιέχει ένα συγκεκριμένο σύνολο DNA που ενσωματώνεται με επιτυχία στα κύτταρα του ανθρώπινου σώματος και τα αναγκάζει να αλλάξουν τον κύκλο ανάπτυξης, το σχήμα και τη δομή τους.

Σύμφωνα με τη διεθνή ταξινόμηση ασθενειών ICD-10, ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων έχει κωδικό B97. 7. Τα ανογεννητικά κονδυλώματα αφροδίσιας φύσης αποδίδονται με κωδικό Α63. 0.

Υπάρχουν πολλά διαφορετικά στελέχη αυτού του ιού, καθένα από τα οποία προκαλεί συγκεκριμένα κονδυλώματα θηλωμάτων. Ο τύπος του ιού καθορίζει την πορεία της παθολογικής διαδικασίας, τα συμπτώματα, τη θέση εκδήλωσης και τη σοβαρότητα των επιπλοκών.

Τα στελέχη χωρίζονται σε δύο βασικούς τύπους:

• δερματική, με κυρίαρχη εμφάνιση στο δερματικό στρώμα.
• βλεννογόνους, που εμφανίζονται στο βλεννογόνο επιθήλιο των γεννητικών οργάνων, στη στοματική κοιλότητα κ. λπ.

Επιπλέον, οι τύποι του ιού των θηλωμάτων διαφέρουν ανάλογα με τον κίνδυνο εκφυλισμού σε ογκογόνο διαδικασία σε ογκογόνο, μέτρια ογκογόνο και μη ογκογόνο.

Τις περισσότερες φορές, πολλά διαφορετικά στελέχη υπάρχουν στο σώμα ενός μολυσμένου ατόμου ταυτόχρονα.

Οδοί μόλυνσης και παράγοντες κινδύνου

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να εισέλθει το παθογόνο στο σώμα:

• «Κάθετη» μετάδοση. Αυτό είναι το όνομα που δίνεται στη μεταφορά ενός μολυσματικού παράγοντα από τη μητέρα στο παιδί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Προς το παρόν είναι άγνωστο εάν η μόλυνση εμφανίζεται στην προγεννητική περίοδο ή απευθείας κατά τη διάρκεια του τοκετού, αλλά δεν είναι επιθυμητό να γίνει καισαρική τομή σε μητέρα με ιό θηλώματος. Η καισαρική τομή επιλέγεται μόνο στην περίπτωση αιμορραγικών θηλωμάτων εντός του καναλιού γέννησης.
• Σεξουαλική διαδρομή.Ο μολυσματικός παράγοντας μπορεί να εισέλθει στο σώμα κατά το κολπικό, στοματικό ή πρωκτικό σεξ. Το παθογόνο μεταδίδεται επίσης μέσω του σάλιου κατά τη διάρκεια του φιλιού. Η χρήση προφυλακτικού κατά τη σεξουαλική επαφή δεν εγγυάται προστασία από τον ιό, αλλά καθιστά λιγότερο πιθανή τη μετάδοσή του.
• Οικιακός τρόπος.Αυτός ο μηχανισμός μετάδοσης της νόσου είναι αρκετά σπάνιος. Η μόλυνση μπορεί να συμβεί μέσω της επαφής με προσωπικά αντικείμενα του ασθενούς. Δεδομένου ότι ο ιός περιέχεται στο σάλιο και στα ούρα, είναι πιθανό να μολυνθείτε χρησιμοποιώντας τα πιάτα κάποιου άλλου, τις κοινές πετσέτες, τα είδη προσωπικής υγιεινής, από το χείλος της τουαλέτας ή σε ένα μπάνιο.

Η μέθοδος μόλυνσης καθορίζεται κυρίως από την ηλικία του ατόμου: στα βρέφη, με υψηλό βαθμό βεβαιότητας, μπορεί να διαπιστωθεί ότι η μόλυνση προήλθε από τη μητέρα και για τα μεγαλύτερα παιδιά, μέσω της επαφής και της οικιακής επαφής. Από την ηλικία των 17 ετών, στις περισσότερες περιπτώσεις, εμφανίζεται σεξουαλική μετάδοση.

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων υπάρχει στα σώματα περισσότερων από το μισό του σεξουαλικά ώριμου πληθυσμού, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις δεν εκδηλώνεται με κανέναν τρόπο και υπάρχει με τη μορφή μεταφοράς.

Η κορύφωση της νόσου εμφανίζεται σε νεαρές ηλικίες από 17 έως 25 ετών. Αυτό οφείλεται στη μέγιστη σεξουαλική δραστηριότητα και στην υψηλή ευαισθησία του επιθηλίου στα όργανα του ουρογεννητικού συστήματος.

Προδιαθεσικοί παράγοντες που αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου είναι:

• πρώιμη έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας.
• συχνή αλλαγή σεξουαλικών συντρόφων.
• ηλικία έως 25 ετών ·
• σεξουαλική επαφή με άτομα που είχαν στο παρελθόν ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων ή άλλα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα.
• εγκυμοσύνη;
• ανισορροπία της ενδοκολπικής χλωρίδας.
• οποιαδήποτε χρόνια ασθένεια?
• ενδομητρίωση?
• θεραπεία με κυτταροστατικά ή γλυκοκορτικοστεροειδή φάρμακα.
• υπερβολικό βάρος;
• διαταραχή του θυρεοειδούς αδένα και διαταραχή της παραγωγής ινσουλίνης.
• υποβιταμίνωση.

Το συχνό άγχος και η μη συμμόρφωση με τις αρχές της προσωπικής υγιεινής αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες ενός ατόμου, αφού εισέλθει στον οργανισμό, η μόλυνση να εισέλθει στην ενεργό φάση.

Μετά την εισαγωγή, ο ιός εξαπλώνεται σε όλο το σώμα μέσω της κυκλοφορίας του αίματος, προσκολλάται στα κύτταρα, διεισδύει στη δομή τους και ενσωματώνει το DNA του στο DNA του κυττάρου. Στη συνέχεια, τα προσβεβλημένα κύτταρα αρχίζουν να αναπτύσσονται ενεργά και να διαιρούνται, λόγω των οποίων εμφανίζονται κονδυλώματα.

Τρόποι ανάπτυξης

Αφού εισέλθει στον ανθρώπινο οργανισμό, ο ιός δεν προκαλεί κανένα σύμπτωμα για ορισμένο χρονικό διάστημα.

Η πορεία της νόσου συμβαίνει σύμφωνα με τον ακόλουθο αλγόριθμο:

• Κρυφή περίοδος. Σε αυτό το στάδιο, ο φορέας δεν γνωρίζει την παρουσία μολυσματικού παθογόνου, καθώς δεν υπάρχουν κλινικές εκδηλώσεις. Ωστόσο, σε αυτό το στάδιο ένα άτομο είναι ήδη μεταδοτικό και μπορεί να μολύνει τον σύντροφό του μέσω της σεξουαλικής επαφής. Αυτή η λανθάνουσα περίοδος μπορεί να διαρκέσει από 2-3 μήνες έως αρκετά χρόνια.
• Η εμφάνιση της νόσου συμβαίνει όταν ο ιός πολλαπλασιάζεται επαρκώς στον οργανισμό ή όταν μειώνονται οι προστατευτικοί μηχανισμοί του ανοσοποιητικού συστήματος. Σε αυτή την περίοδο εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα.
• Ενεργή ανάπτυξη με αυξανόμενα συμπτώματα.

Η περαιτέρω εξέλιξη των γεγονότων εξελίσσεται σε μία από τις κατευθύνσεις:

• αυτοθεραπεία με πλήρη εξαφάνιση των κονδυλωμάτων των θηλωμάτων (που παρατηρούνται συχνότερα μετά το τέλος της εγκυμοσύνης).
• αργή πορεία και έλλειψη ανάπτυξης δερματικών αποβλήτων.
• ενεργή δυναμική των θηλωμάτων με αύξηση στο σχήμα, το μέγεθος, τον αριθμό και τη συγχώνευση ομάδων που βρίσκονται κοντά.
• εκφυλισμός καλοήθων αναπτύξεων σε κακοήθεις.

Τύποι κονδυλωμάτων

Υπάρχουν διάφοροι συμβατικοί τύποι θηλωμάτων κονδυλώματος:

• εξωφυτικό- προεξέχει πάνω από την επιφάνεια του δέρματος ή του βλεννογόνου με προτιμώμενη ανάπτυξη προς τα έξω.
• ενδοφυτικό- με κυρίαρχη ανάπτυξη βαθιά στις δομές του δέρματος, επομένως ελάχιστα αισθητή κατά την οπτική επιθεώρηση.
• Εκπαίδευση Buschke-Levenshtein- χαρακτηρίζεται από ταχείς ρυθμούς ανάπτυξης, μεγάλα μεγέθη και συχνές υποτροπές μετά από μια πορεία θεραπείας. Με αυτή τη μορφή, εμφανίζεται τόσο εξωτερική ανάπτυξη όσο και βλάβη στα βαθιά εσωτερικά στρώματα του ιστού.

Τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων μπορεί να έχουν λεπτή ή φαρδιά βάση σε σχήμα. Εάν το στέλεχος είναι λεπτό, η άκρη μπορεί να είναι αιχμηρή ή σαν ρόπαλο. Τα θηλώματα με ευρεία βάση είναι αρκετά σπάνια. Το χρώμα όλων αυτών των εκβλαστήσεων είναι κοντά στο χρώμα του δέρματος: από σάρκα έως ροζ. Η επιφάνεια μπορεί να είναι μαλακή ή καλυμμένη με ένα στρώμα κερατίνης.

Τα κονδυλώματα μπορεί να εμφανιστούν μεμονωμένα ή σε ομάδες που μοιάζουν με οζίδια. Μερικές φορές τέτοιες πολλαπλές ομάδες φτάνουν σε μεγέθη 1, 5 εκ. Όταν πολλές ομάδες συγχωνεύονται, εμφανίζονται σχηματισμοί που μοιάζουν με ταξιανθίες κουνουπιδιού ή με χτένα κόκορα. Αυτές οι αναπτύξεις καθιστούν εύκολο τον εντοπισμό της νόσου κατά την εξέταση.

Οι μεμονωμένες αναπτύξεις συνήθως δεν προκαλούν τόση ενόχληση όσο μεγάλα στοιχεία. Σε σπάνιες περιπτώσεις σπάνε και αιμορραγούν ελαφρά.

Οι μεγάλοι σχηματισμοί είναι πιο προβληματικοί: μπορεί να εμποτιστούν, να αιμορραγήσουν και να επιδεινωθούν λόγω δευτερογενούς μόλυνσης που ριζώνει στις πληγείσες περιοχές.

Συμπτώματα

Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται μετά την ολοκλήρωση της λανθάνουσας περιόδου, η οποία διαρκεί αρκετές εβδομάδες στη συντομότερη περίπτωση.

Η εμφάνιση κονδυλωμάτων εμφανίζεται ως εξής:

• ελαφρά ερυθρότητα εμφανίζεται στο δέρμα, το οποίο αρχίζει να φαγούρα.
• εμφανίζεται ένα εξάνθημα στο δέρμα ή τη βλεννογόνο επιφάνεια με τη μορφή φυσαλίδων ή μικρών εξογκωμάτων.
• οι φυμάτιοι αυξάνονται σταδιακά σε 1-1, 5 εκατοστά σε μήκος.
• Κοντά εμφανίζονται νέα εξανθήματα, τα οποία επίσης μετατρέπονται σε βλατίδες κονδυλώματος.

Ο εντοπισμός εξαρτάται από το συγκεκριμένο στέλεχος και τον τόπο εισόδου του παθογόνου στο σώμα:

• εξωτερικά γεννητικά όργανα?
• περιοχή του πρωκτού (ανογεννητικά θηλώματα).
• μέσα στην ουρήθρα?
• στον τράχηλο της μήτρας?
• στο επιθήλιο στο στόμα (στις στοματικές επιφάνειες, στη γλώσσα και στο εσωτερικό των χειλιών).

Η κλινική εικόνα μπορεί να διαφέρει σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση ανάλογα με την κατάσταση της υγείας του ατόμου. Για μικρά κονδυλώματα, δεν μπορεί να παρατηρηθούν άλλα συμπτώματα.

Με πιο σοβαρή πορεία, παρατηρούνται τα ακόλουθα συνοδά συμπτώματα:

• φαγούρα ή κάψιμο στο σημείο του εξανθήματος.
• αίσθηση ξένου αντικειμένου στην περιοχή του περινέου.
• υγρασία στην περιοχή των νεοπλασμάτων.
• δυσάρεστη οσμή από την περιοχή που εντοπίζονται τα κονδυλώματα.

Με σωματική δραστηριότητα, πολύ περπάτημα ή τρέξιμο, όλα τα παραπάνω συμπτώματα εντείνονται.

Σε σοβαρές περιπτώσεις παρατηρείται κόπωση, αδυναμία, σημεία μέθης, παρατεταμένος πονοκέφαλος, πυρετός και υψηλή θερμοκρασία.

Σε άνδρες και γυναίκες, τα συμπτώματα έχουν κάποιες διαφορές. Αυτό οφείλεται σε ανατομικές διαφορές και χαρακτηριστικά της σεξουαλικής συμπεριφοράς.

Εκδηλώσεις στους άνδρες

Τα κονδυλώματα στους άνδρες επηρεάζουν συχνότερα το όσχεο, τη βουβωνική χώρα, την ηβική κοιλότητα και διάφορα δομικά μέρη του πέους: κεφάλι, σώμα, αυλάκι και ακροποσθία, στεφανιαία αύλακα. Όταν εντοπίζονται κοντά στην ουρήθρα, τα θηλώματα αποκτούν έντονο κόκκινο χρώμα και αυτή η θέση συχνά προκαλεί διχασμό ή πιτσίλισμα του ρεύματος κατά την ούρηση.

Εάν το εξάνθημα εντοπίζεται στην έξοδο του πρωκτού, μπορεί να εμφανιστεί έντονος πόνος κατά τη διάρκεια των κινήσεων του εντέρου και μπορεί να υπάρχει αίμα στα κόπρανα. Εξαιτίας αυτού, εμφανίζεται συχνά ένας αντανακλαστικός φόβος για την αφόδευση, ο οποίος προκαλεί περιοδική δυσκοιλιότητα και μερικές φορές αιμορροΐδες.

Συχνά υπάρχει ασαφής πόνος στο κάτω μέρος της κοιλιάς, κατά τη διάρκεια του σεξ υπάρχει αίσθημα καύσου και πόνος, καθώς και κατά την ούρηση.

Η παρατεταμένη παρουσία λοίμωξης μειώνει την ανοσία του άνδρα, καθιστώντας τον πιο ευάλωτο σε ασθένειες του αναπνευστικού συστήματος, οι οποίες αντιμετωπίζονται πιο δύσκολα από ό, τι συνήθως.

Εκδηλώσεις στις γυναίκες

Τα πιο συνηθισμένα σημεία εμφάνισης θηλωμάτων στις γυναίκες είναι οι περιπρωκτικές ζώνες, όπου η υγρασία και η θερμοκρασία αυξάνονται συνεχώς: το επιθήλιο της κλειτορίδας, τα χείλη, η έξοδος του κόλπου και το άνοιγμα της ουρήθρας. Εάν εμφανιστεί λοίμωξη κατά τη διάρκεια του πρωκτικού σεξ, ένας δακτύλιος από αυξήσεις μπορεί να συγκεντρωθεί γύρω από τον πρωκτό.

Οι μεγάλες αναπτύξεις συχνά μολύνονται δευτερογενώς, προκαλώντας έντονη οσμή, αιμορραγία, έλκη και έντονο πόνο όταν αγγίζονται. Κατά το περπάτημα παρατηρείται ερεθισμός και έντονη ενόχληση.

Στο 50% των γυναικών σχηματίζονται υπόλευκα στοιχεία στον τράχηλο της μήτρας, τα οποία ανιχνεύονται κατά τη διάρκεια μιας κολποσκόπησης ρουτίνας, πριν από την οποία αντιμετωπίζονται με ένα όξινο απολυμαντικό που μπορεί να ενισχύσει το λευκό χρώμα των κονδυλωμάτων.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, όλες οι αναπτύξεις εντοπίζονται στη βλεννογόνο μεμβράνη των εσωτερικών γεννητικών οργάνων της γυναίκας, επομένως δεν τις παρατηρεί μέχρι μια προγραμματισμένη επίσκεψη στον γυναικολόγο. Αυτός είναι συχνά ο λόγος για την έναρξη της θεραπείας σε μεταγενέστερη ημερομηνία σε σύγκριση με τους άνδρες.

Συχνά οι γυναίκες βιώνουν αμηχανία λόγω της παρουσίας σχηματισμών σε οικεία μέρη, γεγονός που τις αναγκάζει να αρνηθούν το σεξ.

Σπάνια, τα θηλώματα εμφανίζονται στο στόμα, και σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις - στην ηβική περιοχή, τους μηρούς, το λαιμό ή το πρόσωπο.

Χαρακτηριστικά της κονδυλωμάτωσης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης

Εάν η κονδυλωμάτωση έχει αντιμετωπιστεί, η εγκυμοσύνη θα πρέπει να προγραμματιστεί όχι νωρίτερα από μερικούς μήνες. Η περίοδος αποχής από την εγκυμοσύνη παρατείνεται εάν η γυναίκα έλαβε αντιιικά φάρμακα κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Μετά από επιτυχή θεραπεία και ένα διατηρημένο διάστημα, μπορείτε να μείνετε έγκυος με ασφάλεια.

Εάν η ασθένεια ανακαλυφθεί ήδη κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, τότε συνιστάται να περιμένετε τη θεραπεία μέχρι να σχηματιστούν ήδη όλα τα όργανα του μωρού. Η θεραπεία μετά τις 28 εβδομάδες δεν προκαλεί αναπτυξιακές ανωμαλίες στο έμβρυο.

Οι λόγοι για τους οποίους εμφανίζονται κονδυλωματώδη κονδυλώματα σε έγκυες γυναίκες περιλαμβάνουν μια τυπική μείωση της ανοσίας με αυξημένο στρες στον οργανισμό και σημαντικές ορμονικές διακυμάνσεις.

Εάν τα θηλώματα βρίσκονται στα εξωτερικά μέρη των γεννητικών οργάνων ή στην περιπρωκτική περιοχή και δεν προκαλούν ενόχληση, τότε το ζήτημα της θεραπείας μπορεί να αναβληθεί μέχρι τη γέννηση του παιδιού. Αλλά σε περίπτωση ταχείας ανάπτυξης, αύξησης του μεγέθους και έντονου πόνου στις αυξήσεις, θα πρέπει να συμβουλευτείτε αμέσως έναν γιατρό. Μερικές φορές, με υψηλό ρυθμό εξέλιξης των σχηματισμών, παρατηρείται χαλάρωση τους, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε ρήξη του κόλπου.

Αυτή η ασθένεια, κατά κανόνα, δεν επηρεάζει τον σχηματισμό του εμβρύου, αλλά η επίδρασή της επεκτείνεται στην κατάσταση της μητέρας και στη διαδικασία του τοκετού. Εάν υπάρχουν άλλες λοιμώξεις, υπάρχει συχνά κίνδυνος προωρότητας.

Όταν τα κονδυλώματα καταστρέφονται κατά τη διέλευση του εμβρύου από το κανάλι γέννησης, αυτό συχνά οδηγεί σε μόλυνση του μωρού και κονδυλωμάτωση του λάρυγγα στη νεογνική ή θωρακική περίοδο. Επομένως, η παρουσία σημαντικών θηλωμάτων στο κανάλι γέννησης είναι άμεση ένδειξη για καισαρική τομή.

Εάν είναι απαραίτητο, η ανάπτυξη αφαιρείται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, μετά την οποία ο ιστός αποστέλλεται για ιστολογία προκειμένου να επαληθευτεί η καλοήθης φύση του.

Η χρήση μεθόδων παραδοσιακής ιατρικής για την απαλλαγή από κονδυλώματα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι απαράδεκτη, καθώς αυτό όχι μόνο μπορεί να μην έχει θετικό αποτέλεσμα, αλλά μπορεί να οδηγήσει στον εκφυλισμό των καλοήθων κυττάρων σε κακοήθη.

Οι σχηματισμοί που δεν προκάλεσαν ενόχληση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης συχνά εξαφανίζονται μόνοι τους χωρίς θεραπεία μέσα σε αρκετούς μήνες μετά τον τοκετό καθώς η ορμονική ισορροπία της γυναίκας ομαλοποιείται.

Διαγνωστικά

Εάν ένας ασθενής παρατηρήσει συμπτώματα που θυμίζουν ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων, τότε πρέπει να επικοινωνήσει με γυναικολόγο, ουρολόγο ή αφροδισιολόγο.

Πρώτα απ 'όλα, ο ειδικός διεξάγει μια έρευνα για να διευκρινίσει τα ακόλουθα σημεία:

• χρόνος ανίχνευσης των πρώτων συμπτωμάτων από τον ασθενή.
• πιθανές αιτίες μόλυνσης?
• δυναμική και εξέλιξη της νόσου μέχρι να επισκεφτείτε γιατρό.

Μετά από αυτό, πραγματοποιείται κλινική εξέταση, κατά την οποία ο ειδικός καθορίζει τη θέση, την ένταση, το μέγεθος και την κατάσταση των εκβλαστήσεων. Για τις γυναίκες, πραγματοποιείται πρόσθετη κολποσκόπηση (εξέταση μεμονωμένων γεννητικών οργάνων με μεγέθυνση) ή εκτεταμένη κολποσκόπηση (παρόμοια διαδικασία χρησιμοποιώντας διάλυμα οξικού οξέος).

Για πιο ακριβή διάγνωση, ο γιατρός συνταγογραφεί τις ακόλουθες πρόσθετες εξετάσεις:

• PCR διάγνωση, σας επιτρέπει να ανιχνεύσετε το παθογόνο σε ξύσεις από το επιθήλιο των προσβεβλημένων περιοχών και να προσδιορίσετε την ποσότητα του (επίσης σας επιτρέπει να προσδιορίσετε το στέλεχος του ιού).
• ανοσκόπηση- οπτική επιθεώρηση της περιοχής κοντά στον πρωκτό με μεγέθυνση.
• κυτταρολογία και ιστολογίαθραύσματα σχηματισμών για τον εντοπισμό άτυπων κυττάρων ή ιστών.
• βιοψία αυξήσεωναπό επιθηλιακούς ιστούς για μικροσκοπική μελέτη της δομής των ιστών.
• ανίχνευση τίτλου αντισωμάτωνσε αυτόν τον ιό.
• κηλίδααπό τον αυχενικό σωλήνα και τον τράχηλο για μικροσκοπική ογκοκυττάρωση.

Εάν είναι απαραίτητο, προγραμματίζονται διαβουλεύσεις με δερματολόγο ή πρωκτολόγο. Εάν η διάγνωση πραγματοποιείται σε έγκυο γυναίκα, τότε είναι απαραίτητο να επικοινωνήσετε με έναν μαιευτήρα-γυναικολόγο.

Αφού λάβει όλα τα απαραίτητα δεδομένα, ο ειδικός μπορεί να επιλέξει μεμονωμένες τακτικές για θεραπεία και πλήρη ανακούφιση από τη νόσο.

Θεραπεία

Συχνά, με την κονδυλωμάτωση, οι άνθρωποι αποφεύγουν να πηγαίνουν σε ιατρικά ιδρύματα και επιλέγουν οι ίδιοι τη θεραπεία, δίνοντας προτίμηση σε τοπικά φάρμακα που μπορούν να αφαιρέσουν ορατές εκδηλώσεις, αλλά δεν θεραπεύουν το σώμα της λοίμωξης, μεταφέροντάς το σε λανθάνον στάδιο. Μια τέτοια θεραπεία σχεδόν πάντα οδηγεί σε υποτροπή. Επομένως, για μια τελική θεραπεία απαιτείται μια ολοκληρωμένη προσέγγιση, η οποία μπορεί να προσδιοριστεί μόνο από ειδικό.

Η θεραπεία πραγματοποιείται στους ακόλουθους τομείς:

• αφαίρεση των αυξήσεων?
• καταπολέμηση του ιού·
• ενίσχυση της ανοσίας του ασθενούς.

Όλες οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση των κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων χωρίζονται σε ριζικές και φαρμακευτικές.

Ριζοσπαστικές μέθοδοι

Τέτοιες μέθοδοι επιλέγονται εάν είναι απαραίτητο να εξαλειφθούν επειγόντως οι εξωτερικές εκδηλώσεις ή όταν τα κονδυλώματα εντοπίζονται στον τράχηλο της μήτρας στις γυναίκες.

Για την αφαίρεση χρησιμοποιούνται οι ακόλουθες μέθοδοι:

• Χειρουργική εκτομήσχηματισμοί χρησιμοποιώντας νυστέρι υπό τοπική ή γενική αναισθησία. Το σημείο κοπής συρράπτεται με χειρουργικό νήμα. Παρά το γεγονός ότι αυτή η μέθοδος θεωρείται κλασική, συχνά προκαλεί μετεγχειρητική αιμορραγία και μακροχρόνια αποκατάσταση στο νοσοκομείο, έτσι πρόσφατα η χειρουργική αφαίρεση χρησιμοποιείται όλο και λιγότερο.
• Κρυοκαταστροφή με υγρό άζωτο.Αυτή η μέθοδος είναι σχετικά φθηνή και ασφαλής και δεν απαιτεί αναισθησία ή αναισθησία. Μετά την κατάψυξη, η πρωτεΐνη των σχηματισμών καταστρέφεται, τα οζίδια στεγνώνουν και πέφτουν. Μετά από μερικές εβδομάδες, δεν υπάρχουν ουλές ή ουλές στο σημείο της θεραπείας.
• Αφαίρεση με λέιζερ.Παρά την ασφάλεια και την υψηλή απόδοση, η μέθοδος απαιτεί αναισθησία και χαρακτηρίζεται από υψηλό κόστος, επομένως συνταγογραφείται εάν δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν άλλες μέθοδοι. Όταν εκτίθεται σε ακτίνα λέιζερ, η δομή του μίσχου ανάπτυξης καταστρέφεται. Μετά τον καυτηριασμό το κονδύλιο στερείται θρέψης, κάτι που μέσα σε λίγες μέρες οδηγεί σε νέκρωσή του και εξαφανίζεται η ψώρα. Οι ουλές συχνά παραμένουν μετά την αφαίρεση με λέιζερ.
• Ηλεκτροπηξία.Η μέθοδος είναι οικονομικά προσιτή, αλλά είναι πολύ επώδυνη, επομένως απαιτεί τοπική αναισθησία. Οι εκβολές των γεννητικών οργάνων εκτίθενται σε υψηλές θερμοκρασίες, κατά τις οποίες τα θηλώματα καυτηριάζονται. Οι κρούστες πέφτουν μόνες τους μετά από λίγες μέρες αφήνοντας πίσω τους σημάδια.
• Ακτινοχειρουργική.Αυτή τη στιγμή, αυτή είναι η πιο υψηλής τεχνολογίας, γρήγορη και αποτελεσματική μέθοδος, η οποία καθορίζει το υψηλό κόστος της. Χρησιμοποιώντας ραδιοκύματα υψηλής συχνότητας, τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων αφαιρούνται ανώδυνα σε 15-30 λεπτά. Μετά από μια τέτοια αφαίρεση δεν υπάρχει αιμορραγία, η επούλωση συμβαίνει μέσα σε μια ημέρα, μετά την οποία δεν παραμένουν σημάδια στο δέρμα.
• Καταστροφή από χημικά.Αυτή η τεχνική είναι κατάλληλη μόνο για μικρούς σχηματισμούς, χωρίς πολλαπλές συγχωνεύσεις. Χρησιμοποιούνται ειδικές ισχυρές ουσίες, οι οποίες οδηγούν στο θάνατο των κυττάρων ανάπτυξης. Αυτά τα προϊόντα βασίζονται σε οξέα ή αλκάλια υψηλής συγκέντρωσης που προκαλούν τοπικά χημικά εγκαύματα.

Εάν περιοριστούμε μόνο σε ριζικές μεθόδους καταπολέμησης της κονδυλωμάτωσης, τότε η επανεμφάνιση των κονδυλωμάτων εμφανίζεται σε κάθε τρίτη περίπτωση.

Φαρμακοθεραπεία

Μια ολοκληρωμένη προσέγγιση περιλαμβάνει την εξάλειψη των καλοήθων σχηματισμών, την απαλλαγή από τον ιό στο σώμα και την αύξηση της ανοσολογικής κατάστασης. Επομένως, η φαρμακευτική θεραπεία περιλαμβάνει τη χρήση τέτοιων φαρμάκων:

• Προϊόντα φαρμακείουγια νέκρωση κονδυλωμάτων, αποδεκτό για οικιακή χρήση. Για αρκετές ημέρες, αυτό το προϊόν πρέπει να εφαρμόζεται κατά σημείο στα κονδυλώματα. Εάν το φάρμακο εισέλθει σε υγιή ιστό κοντά στην ανάπτυξη, θα σχηματιστεί ένα βαθύ χημικό έγκαυμα, επομένως πρέπει να εφαρμόσετε το φάρμακο πολύ προσεκτικά. Μετά από καθημερινές εφαρμογές, κάντε ένα μικρό διάλειμμα αρκετών ημερών. Εάν ο βλαστός δεν πέσει, τότε η πορεία επαναλαμβάνεται. Τα φαρμακευτικά προϊόντα που προκαλούν νέκρωση των εκβολών περιλαμβάνουν διαλύματα και αλοιφές.
• Αντιιικοί παράγοντες.Μπορούν να είναι για τοπική ή συστηματική χρήση.
• Ανοσοτροποποιητέςγια τη βελτίωση της ανοσίας.

Επιπλέον, για τη βελτίωση της άμυνας του οργανισμού, συνταγογραφείται συστηματική λήψη συμπλεγμάτων πολυβιταμινών, ειδική διατροφή και υγιεινός τρόπος ζωής.

Η ανοσία στην κονδυλωμάτωση δεν αναπτύσσεται μετά τη θεραπεία, επομένως είναι δυνατή η επαναμόλυνση από προηγούμενο σεξουαλικό σύντροφο.

Πιθανές επιπλοκές

Εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία για μεγάλο χρονικό διάστημα, η κονδυλωμάτωση προκαλεί τις ακόλουθες επιπλοκές:

• Η προσκόλληση βακτηριακής λοίμωξης σε κατεστραμμένα κονδυλωματώδη θηλώματα, που οδηγεί σε πυώδεις σχηματισμούς, μπαλανοποσθίτιδα και εξέλκωση στην περιπρωκτική περιοχή.
• Όταν αναπτύσσονται αναπτύξεις στην ουρήθρα, μπορεί να αναπτυχθεί ιογενής-βακτηριακή ουρηθρίτιδα, που οδηγεί σε προβλήματα ούρησης, κατακράτηση ούρων στο σώμα και λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος.
• Όταν εντοπίζονται μεγάλοι σχηματισμοί στον πρωκτό, εμφανίζεται αιμορροϊδική αιμορραγία και παραπρωκτίτιδα.
• Τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων μπορούν να επηρεάσουν τη σεξουαλική ζωή ενός ατόμου, με αποτέλεσμα να αρνηθεί τη σεξουαλική επαφή. Όλα αυτά συχνά οδηγούν σε κατάθλιψη και ψυχολογικά προβλήματα.
• Οι γυναίκες μπορεί να αναπτύξουν διάβρωση του τραχήλου της μήτρας και δυσπλασία.
• Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ο κίνδυνος εκφυλισμού καλοήθων όγκων σε καρκίνο (καρκίνος της κεφαλής του πέους ή του τραχήλου της μήτρας).

Προληπτικά μέτρα

Η πρόληψη της κονδυλωμάτωσης χωρίζεται σε ειδική και γενική.

Τα συγκεκριμένα προληπτικά μέτρα περιλαμβάνουν τον εμβολιασμό με νέο τετραδύναμο εμβόλιο. Αυτά τα εμβόλια δεν δρουν ενάντια σε όλα τα στελέχη του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων, αλλά καταπολεμούν με επιτυχία τα πιο επικίνδυνα από αυτά, που προκαλούν καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Ο εμβολιασμός γίνεται από την ηλικία των 11 ετών και επαναλαμβάνεται τρεις φορές.

Η μη ειδική πρόληψη είναι παρόμοια με τα μέτρα που είναι εγγενή σε πολλά σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα:

• χρήση αντισυλληπτικών φραγμού.
• προσωπική υγιεινή στο κατάλληλο επίπεδο·
• τακτικός σεξουαλικός σύντροφος.
• τακτική εξέταση από γυναικολόγο ή ανδρολόγο.
• έγκαιρη θεραπεία ασθενειών των πυελικών οργάνων.
• διακοπή του αλκοόλ και του καπνίσματος.

Επιπλέον, είναι απαραίτητο να αποφευχθεί το άγχος, η σωματική κόπωση, η υποθερμία και τυχόν παράγοντες που αποδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα. Η υγιεινή διατροφή, η βελτιωμένη υγεία και τα σωστά πρότυπα ύπνου θα βοηθήσουν στην πρόληψη της εμφάνισης κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων.