Τι είναι ο ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων και πώς αντιμετωπίζεται

Ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV) επηρεάζει τα επιθηλιακά κύτταρα και έχει διάμετρο σωματιδίων 55 nm. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι ο πολλαπλασιασμός του επιθηλίου του δέρματος, καθώς και των βλεννογόνων. Στο αρχικό στάδιο, το παθογόνο επηρεάζει συνήθως τα βασικά κύτταρα του επιθηλίου, διεισδύοντας σε αυτά μέσω μικροτραυμάτων. Τα εντοπισμένα θηλώματα εντοπίζονται συνήθως στο δέρμα του λαιμού, στις μασχάλες, στη βουβωνική χώρα και στα γεννητικά όργανα (τις περισσότερες φορές), στο στοματικό βλεννογόνο και στο ρινοφάρυγγα.

Αυτός ο ιός μπορεί να υπάρχει για πολλά χρόνια χωρίς συμπτώματα. Για την ανίχνευση του HPV, χρησιμοποιούνται μέθοδοι μικροσκοπικού ή μοριακού υβριδισμού ηλεκτρονίων.

Τύποι ιών ανθρωπίνων θηλωμάτων

Στον άνθρωπο υπάρχει HPV, ο οποίος επηρεάζει τους βλεννογόνους και το δέρμα. Μεταξύ του μεγάλου αριθμού των ιών των θηλωμάτων, διακρίνονται είδη με χαμηλό και υψηλό ογκογόνο κίνδυνο. Έχει αποδειχθεί ότι οι ογκογόνες ιδιότητες συνδέονται με την ικανότητα ενσωμάτωσης του DNA στο γονιδίωμα των ανθρώπινων κυττάρων.

Ο ιός ενεργοποιείται στο 10-20% των περιπτώσεων. Ανάλογα με τον τύπο του, μπορεί να οδηγήσει σε καλοήθεις ή κακοήθεις βλάβες. Ορισμένοι HPV δεν είναι ογκογόνοι. Οδηγούν στην εμφάνιση κονδυλωμάτων και κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων. Οι πιο συνηθισμένοι είναι οι HPV 6 και 11.

Τα ογκογονίδια του HPV είναι εκείνα που έχουν υψηλό κίνδυνο να αναπτύξουν καρκινικές βλάβες, ειδικά στον τράχηλο ή τον πρωκτό. Όσον αφορά το δέρμα, οι HPV 16 και 18, καθώς και οι 5 και 8, που μπορεί να οδηγήσουν σε καρκίνο του δέρματος, είναι πιο συχνοί. Η πιο γνωστή μορφή καρκίνου που προκαλείται από τον HPV είναι ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας. Αλλά οι άνδρες μπορούν επίσης να μολυνθούν από τον ιό των θηλωμάτων, ο οποίος στις χειρότερες περιπτώσεις προκαλεί καρκίνο του πέους ή του πρωκτού.

Συχνά οι γυναίκες αντιμετωπίζουν τον HPV 16 - αυτή είναι μια μορφή στην οποία παρατηρείται ενδοσωμικός παρασιτισμός, δηλαδή έξω από το κυτταρικό χρωμόσωμα (καλοήθης). Ο HPV 18 έχει υψηλό κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου - πρώτα σχηματίζονται καλοήθεις όγκοι, οι οποίοι μετά από κάποιο χρονικό διάστημα εκφυλίζονται σε καρκίνο. Τα Virions σε αυτή την περίπτωση έχουν μικροσκοπικά μεγέθη (έως 30 nm).

• νεοπλάσματα του τραχήλου της μήτρας?
• επεμβατική ή προεπεμβατική ογκολογία.
• κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων του ουροποιητικού συστήματος και των γεννητικών οργάνων.

Χαρακτηριστικά μόλυνσης

Ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων είναι εξαιρετικά μεταδοτικός. Συνήθως μεταδίδεται μέσω άμεσης επαφής, δέρμα με δέρμα ή από βλεννογόνο σε βλεννογόνο, με ένα μολυσμένο άτομο. Για μια λοίμωξη των γεννητικών οργάνων, αυτό συμβαίνει συχνότερα κατά τη διάρκεια της κολπικής ή στοματικής σεξουαλικής επαφής. Η ύπαρξη μεγάλου αριθμού σεξουαλικών συντρόφων ή άλλων ΣΜΝ (σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις) αυξάνει τον κίνδυνο. Έμμεση μετάδοση μέσω αντικειμένων, μολυσμένων ρούχων ή κλινοσκεπασμάτων είναι επίσης δυνατή, αλλά είναι αρκετά σπάνια.

Στο 7% των περιπτώσεων, η μετάδοση του ιού από τη μητέρα στο παιδί μπορεί να συμβεί κατά τον τοκετό, όταν η μόλυνση είναι ενεργή. Ο κίνδυνος αυξάνεται στο 40% εάν μολυνθεί με HPV 16 ή 18.

Διεισδύοντας στο επιθήλιο, παραβιάζοντας την ακεραιότητά του, η μόλυνση από τον ιό των θηλωμάτων προάγει την ανάπτυξη του κατώτερου στρώματος των επιθηλιακών κυττάρων με τη μορφή κονδυλωμάτων ή κονδυλωμάτων. Αυτή η μορφή της νόσου είναι μεταδοτική και γρήγορα εξαπλώνεται σε άλλους. Κατά κανόνα, τα κονδυλώματα και τα κονδυλώματα δεν προκαλούν μεταστάσεις και συχνά εξαφανίζονται αυθόρμητα.

Συμπτώματα HPV

Η περίοδος επώασης διαρκεί έως και 9 μήνες (μέσος όρος 3 μήνες). Ο HPV μπορεί να υπάρχει στο σώμα χωρίς εμφανή συμπτώματα. Ο ιός μπορεί να μείνει απαρατήρητος για μήνες ή χρόνια. Ακόμη και σε αυτό το στάδιο είναι μεταδοτικό.

Τα κονδυλώματα του δέρματος εμφανίζονται συνήθως σε ομάδες και αυξάνονται σε αριθμό όταν γρατσουνίζονται. Οι δύο πιο κοινές μορφές θηλωμάτων είναι είτε γκριζωπές, σκληρές, ανασηκωμένες με σπασμένη επιφάνεια (κοινό κονδυλώματα) είτε επίπεδες και κοκκινωπές (επίπεδες μυρμηγκιές). Τα κονδυλώματα εμφανίζονται στα πέλματα των ποδιών ή στις φτέρνες, αναπτύσσονται προς τα μέσα και ως εκ τούτου είναι συχνά επώδυνα.

• Κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων. Χλωμοί ή κοκκινωποί όζοι που εμφανίζονται συχνά σε ομάδες και εμφανίζονται στα χείλη, τον κόλπο, το πέος, την ουρήθρα, τον πρωκτικό σωλήνα και το ορθό. Είναι εξαιρετικά μεταδοτικά.
• Επίπεδα κονδυλώματα. Εμφανίζονται με τη μορφή επίπεδων κόμβων και βρίσκονται κυρίως στα γυναικεία γεννητικά όργανα. Αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου.
• Γιγαντιαία κονδυλώματα (όγκοι Buschke-Levenshtein). Αναπτύσσονται σε τεράστιους σχηματισμούς, καταστρέφοντας τους περιβάλλοντες ιστούς. Σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να εκφυλιστούν και να οδηγήσουν σε ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα.

Είναι επίσης δυνατή η μόλυνση των βλεννογόνων στην ανώτερη αναπνευστική οδό. Ο επιπεφυκότας των ματιών μπορεί να επηρεαστεί, με αποτέλεσμα ροζ μίσχους.
Είναι πιο δύσκολο να εντοπιστεί μια ασυμπτωματική πορεία, την οποία ο γιατρός μπορεί να δει μόνο με τη βοήθεια βοηθητικών μέσων όπως το οξικό οξύ (προκαλεί αποχρωματισμό των κονδυλωμάτων) ή το μικροσκόπιο.

Επιπλέον, ο ιός μπορεί επίσης να εγκατασταθεί στα κύτταρα χωρίς αλλαγές στους ιστούς. Μετά μιλούν για λανθάνουσα μόλυνση, δηλαδή παρουσία παθογόνων, χωρίς όμως συμπτώματα. Μόλις μολυνθεί, αυτή η φάση μπορεί να διαρκέσει από αρκετές εβδομάδες έως αρκετούς μήνες.

Πιθανές συνέπειες

Όταν μολύνονται, οι ιοί διεισδύουν στα κύτταρα του περιβλήματος του δέρματος και της βλεννογόνου μεμβράνης, εγκαθίστανται στους πυρήνες των κυτταρικών δομών και πολλαπλασιάζονται εκεί. Τυπικά, τέτοιες λοιμώξεις από τον ιό HPV περνούν απαρατήρητες και θεραπεύονται από μόνες τους χωρίς συνέπειες, αφού το ανοσοποιητικό σύστημα καταπολεμά με επιτυχία το παθογόνο.

Ωστόσο, ορισμένοι τύποι HPV δημιουργούν δερματικές αλλαγές που ονομάζονται αυξήσεις. Οι πιθανές μορφές περιλαμβάνουν κονδυλώματα ή κονδυλώματα και θηλώματα των γεννητικών οργάνων, τα οποία μπορεί να επηρεάσουν, για παράδειγμα, το πρόσωπο, τα χέρια ή τα πόδια.

Οι αλλαγές στους ιστούς που προκαλούνται είναι ως επί το πλείστον καλοήθεις, αλλά μπορεί επίσης να εκφυλιστούν και να οδηγήσουν σε καρκίνο. Για παράδειγμα, ο καρκίνος μπορεί να εμφανιστεί δεκαετίες μετά τη μόλυνση από τον ιό HPV. Είναι επίσης πιθανός ο καρκίνος των εξωτερικών γυναικείων γεννητικών οργάνων (καρκίνος του αιδοίου και του κόλπου), ο καρκίνος του πρωκτού, ο καρκίνος του πέους και ο καρκίνος του στόματος και του λαιμού (όγκοι κεφαλής και λαιμού).

Καθιέρωση διάγνωσης

Μια εξέταση για HPV λοίμωξη πραγματοποιείται σε γυναίκες στο πλαίσιο προληπτικών επισκέψεων στον γυναικολόγο. Κατά τη διάρκεια μιας γυναικολογικής εξέτασης, λαμβάνεται ένα επίχρισμα από την επένδυση του τραχήλου της μήτρας, αυτό ονομάζεται τεστ Παπανικολάου (κυτταρολογική εξέταση). Το προκύπτον υλικό μελετάται για αλλαγές στους ιστούς για τον προσδιορισμό των προκαρκινικών καταστάσεων.

Επιπλέον, μπορεί να πραγματοποιηθεί μια εξέταση HPV, στην οποία κυτταρικό υλικό από βλεννογόνο επίχρισμα ή δείγμα ιστού ελέγχεται σε εργαστήριο για την παρουσία ορισμένων ιών. Ωστόσο, αυτό αποδεικνύει μόνο ότι η πληγείσα περιοχή είναι μολυσμένη, αλλά δεν κάνει καμία δήλωση σχετικά με το εάν έχουν συμβεί αλλαγές στους ιστούς. Έτσι, ένα τεστ HPV έχει νόημα, ειδικά όταν συνδυάζεται με τεστ Παπ, και μπορεί να βοηθήσει στην ανίχνευση πρόδρομων ουσιών του καρκίνου σε πρώιμο στάδιο.

Εάν το τεστ είναι θετικό, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, καθώς οι λοιμώξεις δεν οδηγούν πάντα σε καρκίνο. Συνιστάται η τακτική εξέταση για την ανίχνευση αλλαγών στους ιστούς σε πρώιμο στάδιο. Αντίθετα, ένα αρνητικό αποτέλεσμα του τεστ δεν υποδεικνύει εάν υπήρχε προηγούμενη λοίμωξη που το σώμα καταπολέμησε με επιτυχία.

Για τους άνδρες, δεν υπάρχει προληπτική εξέταση στην οποία η εξέταση θα διενεργείται τακτικά. Εάν υπάρχει υποκείμενος καρκίνος, ο έλεγχος του όγκου μπορεί να προσδιορίσει εάν η λοίμωξη από HPV βρίσκεται πίσω από τον καρκίνο.

Εξειδικευμένες μέθοδοι DNA χρησιμοποιούνται επίσης στην εργαστηριακή διάγνωση, όπως η PCR σε πραγματικό χρόνο. Τα ανωγεννητικά κονδυλώματα που προκαλούνται από τους τύπους 6 και 11 του HPV εντοπίζονται εύκολα κατά τη διάρκεια μιας γυναικολογικής εξέτασης.

Πώς να θεραπεύσετε τον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων

Στις περισσότερες περιπτώσεις, η ασθένεια δεν απαιτεί θεραπεία γιατί υποχωρεί από μόνη της και στη συνέχεια οι ιοί δεν ανιχνεύονται πλέον. Ωστόσο, εάν αυτό δεν συμβαίνει, η μόλυνση μπορεί να διαρκέσει περισσότερο και να επιμείνει για μήνες ή χρόνια.

Μέχρι σήμερα, δεν υπάρχουν μέθοδοι συστηματικής επιρροής σε αυτόν τον ιό που θα μπορούσαν να τον καταστρέψουν εντελώς. Ωστόσο, η θεραπεία των υπαρχόντων κονδυλωμάτων μειώνει τον αριθμό των ιών, έτσι σε πολλές περιπτώσεις το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να καταπολεμήσει τους εναπομείναντες ιούς και έτσι να απαλλαγεί από αυτούς. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα παθογόνα επιβιώνουν και μπορούν να προκαλέσουν συμπτώματα της νόσου ξανά και ξανά.

• Τα πελματιαία και τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων μπορούν να αντιμετωπιστούν με φάρμακα που παρασκευάζονται με σαλικυλικό οξύ για τοπική εφαρμογή.
• Η κρυοθεραπεία είναι επίσης μια μέθοδος που χρησιμοποιείται συχνά για τον HPV. Σε αυτή την περίπτωση, το κονδυλωμάτων καίγεται με κρύο, χρησιμοποιώντας υγρό άζωτο.
• Τα λέιζερ ή η ηλεκτροκαυτηρίαση είναι εξίσου χρησιμοποιούμενες μέθοδοι.

Για τον καρκίνο που προκαλείται από τον HPV, η θεραπεία είναι πολύ πιο δύσκολη. Για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, συχνά συνιστάται η αφαίρεση της μήτρας, αντίστοιχα του άνω μέρους του κόλπου και των ωοθηκών. Αυτό μπορεί να συμπληρωθεί με ακτινοθεραπεία για να εξαλειφθεί η πιθανότητα υποτροπής. Άλλοι καρκίνοι που προκαλούνται από τον HPV αντιμετωπίζονται συχνότερα με στοχευμένη θεραπεία, όπως ακτινοβολία ή χημειοθεραπεία.

Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η επέμβαση δεν είναι ριζική λύση, αλλά επιλύει μόνο ένα αισθητικό πρόβλημα, αφού μετά την αφαίρεση ο ιός μπορεί να παραμείνει στους περιβάλλοντες ιστούς και τα κονδυλώματα μπορεί να εμφανιστούν ξανά.

Πρόληψη μόλυνσης

Υπάρχουν δύο εμβολιασμοί: ένα διδύναμο εμβόλιο κατά του HPV 16 και 18 και ένα τετραδύναμο εμβόλιο κατά του HPV 6, 11, 16 και 18. Ο εμβολιασμός συνιστάται για όλα τα νεαρά κορίτσια ηλικίας 14 ετών και άνω.

Ο εμβολιασμός δεν προστατεύει από όλους τους τύπους HPV. Επομένως, όλες οι γυναίκες ηλικίας 25 έως 65 ετών, ακόμη και αν έχουν εμβολιαστεί, συνιστάται να υποβάλλονται σε τακτικές εξετάσεις επιχρίσματος.

Η έγκαιρη ανίχνευση και η πλήρης αφαίρεση των κονδυλωμάτων μειώνει τον κίνδυνο ασθένειας. Η αποτελεσματικότητα της χρήσης προφυλακτικών για την προστασία από τη μετάδοση μόλυνσης μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης αυτής της ασθένειας. Ο πιο πολλά υποσχόμενος τρόπος για την πρόληψη και τη θεραπεία των αρχικών σταδίων της νόσου που προκαλείται από αυτή τη μόλυνση είναι ένα ειδικό πολυδύναμο εμβόλιο.

Γιατί εμφανίζονται τα πελματιαία κονδυλώματα και μέθοδοι θεραπείας

Τα κονδυλώματα είναι δερματικές βλάβες που εμφανίζονται με τη μορφή ειδικών στρογγυλών σχηματισμών που προεξέχουν πάνω από την επιφάνεια. Προκύπτουν λόγω συγκεκριμένων ιών.

Αυτοί οι σχηματισμοί προκαλούν συχνά σωματική δυσφορία λόγω της θέσης τους. Ακόμη και μετά τη θεραπεία τείνουν να υποτροπιάσουν.

Τύποι και λόγοι

Υπάρχουν πολλές ποικιλίες κονδυλωμάτων· ταξινομούνται σύμφωνα με ορισμένα χαρακτηριστικά:

1. Απλός. Εμφανίζονται σε εκτεθειμένα μέρη του σώματος, στα χέρια, στα πόδια, στο πρόσωπο και στο τριχωτό της κεφαλής. Συνήθως δεν είναι επικίνδυνα, αλλά δεν είναι αισθητικά ευχάριστα και μπορούν να πολλαπλασιαστούν γρήγορα, επηρεάζοντας μεγάλες περιοχές του δέρματος. Τακτοποιούνται σαν σε «οικογένειες».
2. Πελματιαία. Ο εντοπισμός τους γίνεται αποκλειστικά στα πόδια. Προκαλεί ενόχληση κατά το περπάτημα.

Η κύρια αιτία είναι η μόλυνση από τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων, ο οποίος επηρεάζει τους βλεννογόνους και το δέρμα.

Ιός των ανθρωπίνων θηλωμάτων

Αυτός είναι ένας από τους πιο συνηθισμένους ιούς στη Γη. Η μόλυνση μπορεί να συμβεί με διάφορους τρόπους:

• επαφή και νοικοκυριό (μέσω της αφής).
• σεξουαλικό (γεννητικό, πρωκτικό, στοματικό-γεννητικό).
• στον τοκετό από μητέρα σε παιδί.

Η περίοδος ανάπτυξης της νόσου κυμαίνεται από αρκετές εβδομάδες έως δεκάδες χρόνια, αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι ο ιός μπορεί να μην εκδηλωθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά μόλις η ανοσία εξασθενήσει λίγο, εμφανίζονται αμέσως αναπτύξεις στο δέρμα και/ή βλεννογόνους. Ο κύριος κίνδυνος αυτής της ασθένειας είναι ότι ορισμένοι τύποι HPV είναι πολύ πιθανό να προκαλέσουν το σχηματισμό κακοήθους όγκου (καρκίνος του δέρματος ή των βλεννογόνων). Για να βεβαιωθείτε ότι η ασθένεια δεν θα οδηγήσει στο σχηματισμό όγκου, είναι απαραίτητο να υποβληθείτε σε εξέταση από γιατρό και να μην κάνετε αυτοθεραπεία.

Συμπτώματα και τύποι κονδυλωμάτων στο πόδι

Ένα πελματιαία κονδυλώματα εμφανίζεται ως πάχυνση που μοιάζει με κάλο με μια στιβάδα της κεράτινης στιβάδας του δέρματος. Παρεμποδίζει το περπάτημα και προκαλεί πόνο. Η παθητική κατάσταση χαρακτηρίζεται από αργή αναπαραγωγή, μη φθάνοντας στην κεράτινη στοιβάδα του επιθηλίου, επομένως αυτή η κατάσταση δεν εκδηλώνεται εξωτερικά.

Η ενεργή κατάσταση χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι ο ιός αναπτύσσεται γρήγορα και, ανεβαίνοντας στα ανώτερα στρώματα της επιδερμίδας, εκδηλώνεται με πολλά συμπτώματα. Η πελματιαία μυρμηγκιά ονομάζεται επίσης ακανθώδης μυρμηγκιά, κονδυλωμάτων κοτόπουλου. Ο ιός εισέρχεται κατά την επαφή του με το δέρμα μέσω κοψίματος και εκδορών στο εξωτερικό στρώμα του δέρματος:

1. Αρχικά, εμφανίζεται μια μικρή κιτρινωπό-γκρι βλατίδα με ανώμαλη επιφάνεια.
2. Σταδιακά, το μικρό στοιχείο γίνεται πυκνό και αποκτά ένα βρώμικο χρώμα.

Από μέσα, μια πελματιαία μυρμηγκιά μοιάζει με συντηγμένες θηλές διαφορετικών μεγεθών με ροζ απόχρωση. Εκεί σχηματίζονται επιπλέον τριχοειδή αγγεία, προκαλώντας αιμορραγία εάν κολλήσετε κονδυλώματα.

Αφαίρεση πελματιαίων κονδυλωμάτων

Αξίζει τη θεραπεία ενός πελματιαίου κονδυλώματος εάν:

1. Υπάρχουν οδυνηρές αισθήσεις.
2. Το κονδυλωμάτων αιμορραγεί.
3. Υπήρχαν στίγματα πάνω του.
4. Το κονδυλωμάτων αυξάνεται γρήγορα σε μέγεθος.

Υπάρχουν πολλές μέθοδοι θεραπείας. Ένα από αυτά είναι η κρυοκαταστροφή. Το νόημα της μεθόδου είναι ότι η μυρμηγκιά εκτίθεται σε υγρό άζωτο σε θερμοκρασία μείον 196 βαθμών. Η περιοχή που έχει προσβληθεί από τον ιό είναι παγωμένη και το κονδυλωμάτων αφαιρείται.

Χρησιμοποιείται η συνήθης και επιθετική μέθοδος έκθεσης. Με την επιθετική μέθοδο εφαρμόζεται άζωτο για λίγα δευτερόλεπτα περισσότερο, αλλά αυτή η μέθοδος είναι πιο επώδυνη. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι εάν ένα κονδυλωμάτων εμφανιστεί και υπάρχει για περισσότερο από έξι μήνες, τότε η αποτελεσματικότητα της κρυοκαταστροφής μειώνεται σημαντικά και η έννοια μιας τέτοιας επέμβασης, κατά συνέπεια, εξαφανίζεται επίσης.

Μετά την αφαίρεση ενός πελματιαίου κονδυλώματος χρησιμοποιώντας υγρό άζωτο, θα πρέπει να ακολουθήσετε ορισμένες συστάσεις:

• η κυψέλη που παραμένει στο σημείο του κονδυλώματος δεν μπορεί να ανοιχτεί.
• Για να αποφύγετε μηχανικές βλάβες, χρησιμοποιήστε έναν αποστειρωμένο επίδεσμο αντί για ένα γύψο.
• Αντιμετωπίστε την πληγείσα περιοχή με σαλικυλική αλκοόλη 2% δύο φορές την ημέρα.
• προσπαθήστε να αποτρέψετε την είσοδο νερού στην πληγείσα περιοχή.

Μια άλλη μέθοδος είναι η πήξη με λέιζερ. Αυτή είναι μια από τις πιο κοινές μεθόδους για την αφαίρεση των κονδυλωμάτων. Τα περισσότερα συστήματα λέιζερ είναι εξοπλισμένα με ειδικό σύστημα ψύξης. Έτσι, η διαδικασία γίνεται με ελάχιστη ενόχληση και δεν επιτρέπει φλεγμονές, αφού το λέιζερ έχει αντισηπτικές ιδιότητες. Επιπλέον, αυτή είναι μια μέθοδος χωρίς επαφή.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι:

1. Λέιζερ διοξειδίου του άνθρακα (CO2). Η θεραπεία σε αυτή την περίπτωση γίνεται με χρήση υπέρυθρου φωτός. Η μέθοδος είναι 70% αποτελεσματική, αλλά το μειονέκτημα είναι ότι μπορεί να καταστραφεί και ο υγιής ιστός.
2. Λέιζερ ερβίου. Αυτή η μέθοδος θεραπείας χρησιμοποιεί μικρότερο μήκος κύματος, το οποίο μειώνει την πιθανότητα δημιουργίας ουλών μετά την επέμβαση. Η απόδοση είναι συνήθως 75%.
3. Παλμικό λέιζερ βαφής. Με αυτή τη μέθοδο έκθεσης, η πρωτογενής καταστροφή των διεσταλμένων τριχοειδών αγγείων στο κονδυλωμάτων και η τόνωση του ανοσοποιητικού συστήματος, που συμβάλλει στην αποτελεσματική επούλωση. Η αποτελεσματικότητα της θεραπείας είναι περίπου 95%.

Μετά τη θεραπεία με λέιζερ, σχηματίζεται κρούστα στην πληγείσα περιοχή, η οποία εξαφανίζεται από μόνη της εντός επτά έως δέκα ημερών. Οι συστάσεις για αυτήν τη μέθοδο θεραπείας είναι οι ίδιες όπως μετά την έκθεση σε άζωτο - αποφύγετε τη μηχανική βλάβη και την είσοδο νερού.

Ο επόμενος τρόπος αφαίρεσης των κονδυλωμάτων είναι η ηλεκτροπηξία. Σε αυτή την περίπτωση, ένα ρεύμα υψηλής συχνότητας εφαρμόζεται στο κονδυλωμάτων. Η θεραπεία πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία. Η έκθεση ενός κονδυλώματος σε υψηλές θερμοκρασίες οδηγεί στην εξάτμιση των κυττάρων που επηρεάζονται από τον ιό των θηλωμάτων. Ένα άλλο πλεονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι ο καυτηριασμός των αιμοφόρων αγγείων αποτρέπει την αιμορραγία. Μετά τη χειρουργική επέμβαση, σχηματίζεται μια κρούστα στην πληγείσα περιοχή του δέρματος, η οποία εξαφανίζεται μέσα σε 7 έως 10 ημέρες.

Ένα πελματιαία κονδυλώματα μπορεί να αντιμετωπιστεί με άμεση χειρουργική επέμβαση. Σε αυτή την περίπτωση, η εκτομή γίνεται με τοπική αναισθησία και στη συνέχεια εφαρμόζονται ράμματα. Μετά την επέμβαση, ο γιατρός θα συνταγογραφήσει ορισμένες συστάσεις. Έτσι, συνιστάται να αποτρέπεται η είσοδος νερού και σαπουνιού στην πληγείσα περιοχή, να μην σχίζεται η κρούστα που προκύπτει και να αντιμετωπίζεται η πάσχουσα περιοχή με αντισηπτικό τις πρώτες 7-10 ημέρες.

Για κάθε τύπο επέμβασης υπάρχουν ορισμένες αντενδείξεις. Έτσι, θα είναι αδύνατη η εκτέλεση της λειτουργίας εάν συμβούν τα ακόλουθα:

• εγκυμοσύνη;
• Διαβήτης;
• κακοήθεις όγκοι στο σώμα.
• μόλυνση και φλεγμονή γύρω από το κονδυλωμάτων?
• επιδείνωση του έρπητα?
• αυξημένη θερμοκρασία.

Εάν η αρτηριακή σας πίεση είναι υψηλή, η διαδικασία θα πρέπει επίσης να αναβληθεί.

Θεραπεία κονδυλωμάτων χωρίς χειρουργική επέμβαση

Οι άνθρωποι συχνά αναρωτιούνται πώς να αφαιρέσουν ένα πελματιαία κονδυλώματα χωρίς χειρουργική επέμβαση. Για να το κάνετε αυτό, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε φαρμακευτικές αλοιφές και διαλύματα.

Βασικά, αυτές οι αλοιφές έχουν τα ακόλουθα αποτελέσματα:

• αντιφλεγμονώδη?
• αντισηπτικό;
• ανοσοτροποποιητικό?
• αντιικό?
• αντιμυκητιακό.

Επιπλέον, μπορεί να περιέχει βιταμίνη Ε, η οποία επίσης έχει θετική επίδραση στη θεραπεία, αφού οι βιταμίνες γενικά ενισχύουν τον οργανισμό και μειώνουν τον κίνδυνο υποτροπής.

Είναι σημαντικό αυτά τα προϊόντα να χρησιμοποιούνται για μεμονωμένα και ρηχά πελματιαία κονδυλώματα. Επιπλέον, εάν εμφανιστούν παρενέργειες, είναι απαραίτητο να ξεπλύνετε το φάρμακο με άφθονο ζεστό νερό και να αναζητήσετε αμέσως βοήθεια από γιατρό.

Έτσι, είναι δυνατό να θεραπεύσετε τα κονδυλώματα, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να το κάνετε αυτό, αλλά δεν πρέπει να το κάνετε χωρίς να συμβουλευτείτε πρώτα έναν γιατρό, για να μην βλάψετε την υγεία σας. Επιπλέον, απαγορεύεται αυστηρά η αυτοθεραπεία εάν ο θεράπων ιατρός συνταγογραφήσει αντενδείξεις.

Θεραπεία θηλωμάτων στο σώμα

Μέθοδοι υλικού

Οι σύγχρονες μέθοδοι υλικού για τη θεραπεία των θηλωμάτων καθιστούν δυνατή την απαλλαγή τους και την πρόληψη της ανάπτυξης υποτροπής της νόσου. Οι πιο συχνά χρησιμοποιούμενες μέθοδοι είναι:

• Η κρυοκαταστροφή είναι η καταστροφή φυτών με την έκθεσή τους σε χαμηλές θερμοκρασίες.
• Ηλεκτροπηξία είναι η καυτηρίαση σχηματισμών με ηλεκτρικό ρεύμα, η ισχύς και η συχνότητα του οποίου επιλέγεται ανάλογα με το μέγεθος, τον τύπο και την πυκνότητα του θηλώματος.
• Αφαίρεση με λέιζερ. Το είδος της πρόσκρουσης είναι σαφές από το όνομα. Η διαδικασία δεν διαρκεί περισσότερο από 15 λεπτά και βοηθά να απαλλαγείτε για πάντα από τις δυσάρεστες αυξήσεις.

Φαρμακευτική θεραπεία

Μεταξύ των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται είναι τα σκευάσματα Celandine, καστορέλαιο, μολύβι λάπις, Sani Skin και Dermavit.

Επιδεικνύουν ποικίλη αποτελεσματικότητα και δεν αποτρέπουν την υποτροπή της νόσου. Το κύριο μειονέκτημα της φαρμακευτικής θεραπείας για τα θηλώματα είναι η συχνή ανάπτυξη αλλεργικών αντιδράσεων.

Πρόληψη των θηλωμάτων

Προκειμένου να αποφύγετε την εμφάνιση αναπτύξεων και να αποφύγετε τη μόλυνση με τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων, θα πρέπει:

• Χρησιμοποιήστε αντισύλληψη φραγμού κατά τη σεξουαλική επαφή.
• Τηρείτε τους κανόνες προσωπικής υγιεινής και χρησιμοποιείτε μόνο ατομικές πετσέτες, σαπούνι και οδοντόβουρτσα.
• Όταν επισκέπτεστε δημόσια λουτρά, μην αμελείτε να φοράτε παπούτσια από καουτσούκ.

Θα πρέπει επίσης να ομαλοποιήσετε την καθημερινότητά σας, να τρώτε μια ισορροπημένη διατροφή, να εγκαταλείπετε τις κακές συνήθειες και να αποφεύγετε αγχωτικές καταστάσεις. Αυτοί οι παράγοντες δεν είναι η αιτία της νόσου, αλλά μπορούν να προκαλέσουν την ανάπτυξή της εάν ο ιός υπάρχει ήδη στο σώμα.